نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

• سحر میرزایی ¹
• سمیه اسماعیلی ²

¹ استادیار پژوهشکده گل و گیاهان زینتی، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، محلات، ایران.

² استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

یکی از عامل‌های کلیدی در دستیابی به مدیریت پایدار فضای سبز، کشت و توسعه گونه‌های بومی سازگار و متحمل به عوامل نامساعد محیطی در فضای سبز شهری و برون شهری می‌باشد. گونه‌های چمن کم توقع و در عین حال با حفظ کیفیت قابل قبول با کاهش هزینه‌های مدیریتی به ویژه چمن‌زنی و اثرات نامطلوب زیست محیطی امروزه بیشتر مورد توجه مدیران فضای سبز قرار گرفته است. از‌این‌رو، هدف اصلی این مطالعه ارزیابی هشت ژنوتیپ بومی چمن بر اساس جوانه‌زنی بذر، کیفیت ظاهری، صفات مورفوفیزیولوژیک و تحمل به پاخوری است و در نهایت شناسایی نژادگان‌هایی با عملکرد برتر است که با اهداف به‌نژادی توسعه ارقام جدید چمن مطابقت داشته و می‌توانند جایگزین گونه‌های وارداتی شوند. این نژادگان‌های امیدبخش می‌توانند به عنوان جایگزین‌های سازگار در اختیار مدیران فضای سبز شهری و برنامه‌ریزان حومه شهر قرار گیرند. از این‌رو، در این پژوهش هشت نژادگان چمن بومی شامل (Lolium perenne، Festuca arundinacea،F. ovina ،F. rubra ، Agropyron cristatum ، A. intermedium، Poa pratensis و P. trivialis) از مناطق مختلف ایران جمع آوری شد و شاخص‌های جوانه زنی بذر، سرعت استقرار، کیفیت ظاهری، ویژگی‌های رشدی و میزان کلروفیل آن‌ها در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۲ در پژوهشکده گل و گیاهان زینتی محلات ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که نژادگان بومی چمن L. perenne، از نظر شاخص‌های بذری مانند میزان جوانه‌زنی (33/79%)، سرعت جوانه زنی بذر (92/9%) و رشد دانهال (80/18 سانتیمتر) بالاترین میزان را در مقایسه با سایر نژادگان‌ها نشان داد. همچنین از نظر کیفیت ظاهری (83/9)، ارتفاع (90/8 سانتیمتر)، پنجه‌زنی (89/13 عدد)، وزن تر (49/76 گرم) و خشک اندام هوایی (73/65 گرم) و میزان کلروفیل (18/0 میلی‌گرم بر گرم) در مقایسه با سایر نژادگان‌ها برتر بود. با این حال، در بیشتر صفات اندازه‌گیری شده تفاوت معنی-داری با نژادگان بومی F. arundinacea نداشت. افزون بر این، آنالیز ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین سرعت جوانه‌زنی بذر با تمام ویژگی‌های اندازه‌گیری شده (r≥0.94) همبستگی قوی و مثبتی وجود دارد. این بیانگر آن است افزون بر شاخص‌های کمی، شاخص‌های کیفی بذر نیز در سرعت استقرار، کیفیت ظاهری، میزان کلروفیل و سایر ویژگی‌های رشدی در چمن‌ها اهمیت دارد. می‌توان نتیجه گرفت که چمن‌های بومی چاوی چند ساله ( L. perenne) و چمانواش بلند (F. arundinacea) می‌توانند جایگزین چمن‌های وارداتی آن‌ها شود و در فضای سبز شهری استفاده شوند. همچنین سایر چمن‌های مورد مطالعه مانند گونه‌های علف گندمی (Agropyron spp.) در فضاهای برون شهری و در کنار جاده‌ها با نگهداری کم توصیه می‌شود. در مجموع، یافته‌ها نشان می‌دهد که در ایران با بهره‌گیری از نژادگان‌های امیدوار کننده چمن، ظرفیت افزایش منابع ژرم پلاسم چمن، توسعه برنامه‌های به‌نژادی و تولید واریته‌های سازگار وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• آگروپایرون
• فستوکا
• کلروفیل
• گیاهان بومی
• لولیوم

موضوعات

• H: گیاهان زینتی

عنوان مقاله [English]

Evaluation of seed germination, visual quality, and morpho-physiological characteristics of several turfgrasses native to Iran

نویسندگان [English]

• Sahar Mirzaei ¹
• Somayeh Esmaeili ²

¹ Assistant Professor, Ornamental Plants Research Center, Horticultural Science Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Mahallat, Iran.

² Assistant Professor, Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

چکیده [English]

Introduction

Native turfgrasses are highly important and valuable due to their higher tolerance to environmental stresses and the need for low maintenance, and after establishment, they need less irrigation and fertilization than imported species. Turf grass species with low maintenance ability and at the same time maintaining acceptable quality by reducing management costs, especially mowing and adverse environmental effects, have been receiving more attention from lawn managers today. The primary aim of this study is to assess eight native turfgrass genotypes based on seed germination, visual quality, morpho-physiological traits, and tolerance to wear. Furthermore, the final goal is to identify top-performing genotypes that match breeding objectives, facilitating the development of advanced turfgrass cultivars that can replace foreign varieties. These innovative cultivars are meant to be showcased to urban green space managers and suburban planners as acclimated alternatives.



Materials and Methods

Eight native turfgrass species including (Lolium perenne, Festuca arundinaceae, F. ovina, F. rubra, Agropyron cristatum, A. intermedium, Poa pratensis and P. trivialis) are collected from from different areas of Iran. The seed germination indices, establishment speed, visual quality, growth characteristics and chlorophyll content were evaluated. Seed germination percentage

For germination, Petri dishes were used for 15 days in the germinator at a temperature of 25 ± 2 OC, 513 µmol m-2, a photoperiod of 12 h light/12 h darkness, and a relative humidity of 60%. Germination percentage and seed germination rate was done according to the method (Maguire, 1968). For measuring the height, samples were taken from each experimental unit and the height of the grass was measured with a ruler during the experiment. In order to measure tillering, samples were taken from each experimental unit and the number of tillers created in each plant during the experiment was counted. Among the genotypes in question, the appearance quality was measured by the observation method with scoring from 1 to 9 based on color, density, and uniformity, where the number 1 represents the worst and the number 9 represents the best quality (Morris and Sheerman, 2000). Artificial footing is done periodically on half of each main plot by a footing tension device. The amount of stress applied by the simulator is equivalent to the injuries caused by playing three football matches on grass per week (Canaway, 1976). Then, the wet and dry weight of the grass was measured using a digital scale. The amount of chlorophyll (mg of chlorophyll per gram of plant tissue) was calculated by the method of (Maxwell and Johnson, 2000). Comparison of data values was also done using Duncan's multi-range test and as a result 5% and 1% probability using SAS9.2 software.



Results and Discussion

The results showed that L. perenne turfgrass genotype showed the highest rates in terms of seed indices such as germination percentage and seed germination rate compared to other genotypes. In addition, in terms of visual quality, height, tillering, shoot fresh and dry weight and chlorophyll content, compared to other genotypes, it showed higher scores and values. Although there was no significant difference with the native genotype of F. arundinacea in most of the measured characteristics. In addition, Pearson's correlation coefficient analysis showed that there is a strong and positive correlation between seed germination rate and all measured characteristics (r≥0.94). This indicates that, in addition to the quantitative traits, the qualitative traits of the seed are also important in the establishment rate, visual quality, amount of chlorophyll and other growth characteristics in turfgrasses.



Conclusion

It can be concluded that the native turfgrasses of L. perenne and F. arundinaceae can replace foreign turfgrasses and be used in urban green spaces. Also, other studied turfgrasses such as Agropyron spp. are recommended in suburban spaces and low-maintenance environments. Overall, the findings indicate that Iran has the capacity to enhance turfgrass germplasm resources, develop breeding programs, and cultivate compatible varieties by leveraging promising local turfgrass genotypes.

کلیدواژه‌ها [English]

• Agropyron
• Chlorophyll
• Festuca
• Local accessions
• Perennial ryegrass