نوع مقاله : علمی پژوهشی - گیاهان زینتی

نویسندگان

• مصطفی فاضلی ¹
• منصور مطلوبی ²
• فریبرز زارع نهندی ³

¹ دانش آموخته کارشناسی ارشد تخصصی علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

² دانشیار تخصصی علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

³ استاد تخصصی علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

چکیده

پاکلوبوترازول (Paclobutrazol) تنظیم ‌کننده رشدی است که برای کنترل رشد و کاهش تعداد دفعات چمن‌ زنی در انواع گیاهان چمنی به کار می‌رود. این ماده همچنین ارتفاع و کیفیت گونه‌های مختلف چمن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای تعیین تأثیر پاکلوبوترازول در ارتفاع و دیگر ویژگی‌های ظاهری چمن مانند تراکم گیاه، زیست توده (وزن تر)، شاخص سبزینگی برگ، طول و عرض پهنک برگ، دو گیاه چمنی پوآ (Poa pratensis L.) و فستوکا بلند (Festuca arundinaceae Scherb.) با ماده پاکلوبوترازول در غلظت‌های مختلف تیمار شدند. گیاهان چمنی با غلظت‌های صفر (شاهد)، 15، 30 و 45 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول به صورت اسپری برگی در 4 تکرار از هر تیمار، مورد آزمایش قرار گرفتند. این پژوهش در سال 1391 به صورت کرت-های خرده شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه اجرا گردید، به‌طوری‌که نوع چمن به عنوان فاکتور اصلی در 2 سطح و پاکلوبوترازول به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. آزمایش در طول فصل بهار انجام شد. بذرکاری در هفته آخر فروردین ماه و محلول پاشی بعد از دو ماه از زمان شروع آزمایش اجرا شد. نتایج نشان داد که صفات ارتفاع، زیست توده، طول و عرض پهنک برگ، پس از تیمار پاکلوبوترازول کاهش و صفات تراکم گیاه و شاخص سبزینگی برگ در هر دو چمن پوآ و فستوکا بلند افزایش یافتند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که مؤثرترین و اقتصادی‌ترین غلظت پاکلوبوترازول 30 میلی‌گرم در لیتر می‌باشد. به طورکلی، تیمار پاکلوبوترازول باعث ایجاد برگ‌های باریک‌تر و کوتاه‌تر شد. در مورد عملکرد نیز بهترین تأثیر با غلظت 30 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول مشاهده شد. بیشترین تراکم در چمن فستوکا بلند، در 40 روز پس از اعمال تیمار در غلظت 45 میلی‌گرم در لیتر پاکلوترازول دیده شد. تیمار 45 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول در تمام تیمارها به جز در فستوکا بلند و اندازه‌گیری اول (10 روز پس از تیمار) تراکم یکسانی را ایجاد نمود. به طورکلی با تیمار غلظت‌های مختلف پاکلوبوترازول، تعداد شاخه‌های هوایی تولید شده در فستوکا بلند بیشتر از پوآ بود. از آنجایی که پاکلوبوترازول ماده بازدارنده رشد بوده و از طریق جلوگیری از سنتز هورمون جیبرلین سبب جلوگیری از طویل شدن گیاهان می‌شود، می‌توان از این ماده برای کنترل رشد گیاهان چمنی استفاده کرد. این کنترل رشد موجب کاهش تعداد دفعات چمن‌زنی، کاهش مصرف کود، افزایش کارایی استفاده از آب و در نهایت صرفه‌جویی در هزینه نگهداری گیاهان چمنی می‌شود. از آنجایی که پاکلوبوترازول در ریشه‌ها تجمع می‌یابد و به مرور باعث ایجاد شاخه‌های جدید می‌شود، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که اثر پاکلوبوترازول روی تراکم فستوکا بلند بیشتر از پوآ باشد.

کلیدواژه‌ها

• تراکم
• تنظیم کننده رشد
• سبزینگی
• شاخص‌های رشدی

موضوعات

• H: گیاهان زینتی

عنوان مقاله [English]

Effect of paclobutrazol on the growth characteristics of two turfgrasses (Festuca aranudinaceae Scherb.) and (Poa pratensis L.)

نویسندگان [English]

• Mostafa Fazeli ¹
• Mansour Matloobi ²
• Faribourz Zare Nahandi ³

¹ Former MSc student, Department of horticulture, University of Tabriz, Iran

² Associate professors, Department of horticulture, University of Tabriz, Iran

³ Professors, Department of horticulture, University of Tabriz, Iran

چکیده [English]

Introduction
Paclobutrazol is a growth regulator used to control growth and reduce the frequency of mowing in all types of turfgrass plants. This material also affects the height and quality of different types of turfgrass. Therefore, the purpose of this research is to compare the growth behavior of two types of turfgrass subjected to paclobutrazol treatment and also to evaluate the possibility of using paclobutrazol to reduce the growth of turfgrass in areas with the same climate of Tabriz.
 
Materials and Methods
To determine the effect of paclobutrazol on height, and visual properties of turfgrass such as density, clippings fresh weight, leaf chlorophyll index, length and width of leaf blade, two grass plants Poa pratensis and Festuca arundinacea were treated with paclobutrazol in different concentrations. Grass plants were tested with concentrations of zero (control), 15, 30 and 45 mg/L^-1 paclotrazol as foliar spray in 4 replicates of each treatment. This research was carried out in as a split plot experiment in the form of a randomized complete block design, so that the type of grass as the main factor in 2 levels and paclobutrazol as a secondary factor were considered in all the evaluated traits in both plant species.
Results and Discussion
The results of this research showed that paclobutrazol significantly affects the height of P. pratensis and F. aranudinaceae turfgrass plants. This effect was in the form of a significant reduction in the height of plants and controlling their growth. By increasing the concentration of paclobutrazol from zero to 45 mg/L, the height of the plants decreased. In both mentioned types of turfgrass, the most effective concentration was 45 mg/L. By increasing the concentration of paclobutrazol, the density of P. pratensis and F. aranudinaceae turfgrass plants has increased. The increase in density after paclobutrazol treatment was more evident in F. aranudinaceae. In general, the fescue turfgrass plant has stronger foliage, deep and strong roots, and lower density. The only exception was the increase in the chlorophyll index of fescue leaves (10 days after treatment) and P. pratensis (20 days after treatment) and in both of them under the concentration of 30 mg/L of paclobutrazol. Following paclobutrazol treatment and increasing its concentration, the length and width of the leaf blade as well as the clippings fresh weight of turfgrass plants were decreased. The reduction in the length and width of the leaf blade was similar in both plants, and the most effective concentration of paclobutrazol was 30 mg/L. However, the optimal effect of paclobutrazol was observed up to 30 days after the treatment. In the fourth measurement (40 days after the treatment), the effect of paclobutrazol decreased and there was no significant difference in the length and width of the leaves of the treated plants and the control plants.
 Conclusion
In general, with the treatment of different concentrations of paclobutrazol, the number of aerial branches produced in F. aranudinaceae was more than that of P. pratensis. Since paclobutrazol is a growth inhibitor and by preventing the synthesis of gibberellin hormone, it prevents plants from elongation, this substance can be used to control the growth of turfgrass plants. This growth control reduces the number of mowing times, reduces fertilizer consumption, increases the efficiency of water use, and ultimately saves the cost of maintaining turfgrass plants. Since paclobutrazol accumulates in the roots and eventually causes the formation of new branches, it can be concluded that the effect of paclobutrazol on the density of F. aranudinaceae is greater than that of P. pratensis.
.

کلیدواژه‌ها [English]

• Growth Characteristics
• Growth Density
• Growth Regulator
• Leaf Chlorophyll