تولیدات گیاهی - مقالات آماده انتشار

تأثیر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید (IBA) ، نفتالین استیک اسید (NAA) و برهمکنش آنها بر ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی کیوی فروت (Actinidia deliciosa CV. Hayward)

مجید رزاقی؛ ولی ربیعی؛ شهرام صداقت حور

دوره 33، شماره 1 ، شهریور 1389، ، صفحه 87-96

چکیده

این آزمایش (سال 1386) برای ارزیابی اثر غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (0، 2000 ، 4000 و 6000 میلی گرم در لیتر)، نفتالین استیک اسید (0، 1000 ،2000 و 3000 میلی گرم در لیتر) و برهمکنش آنها بر ریشه زایی قلمههای نیمه ... بیشتر این آزمایش (سال 1386) برای ارزیابی اثر غلظتهای مختلف ایندول بوتیریک اسید (0، 2000 ، 4000 و 6000 میلی گرم در لیتر)، نفتالین استیک اسید (0، 1000 ،2000 و 3000 میلی گرم در لیتر) و برهمکنش آنها بر ریشه زایی قلمههای نیمه خشبی کیوی فروت (Actinidia deliciosa) رقم هایوارد به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار و 16تیمار در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت انجام شد. قلمه ها در بستر ریشه زایی ماسه و پرلیت (1:1)، تحت شرایط مه افشانی نوبتی کشت گردیدند. نتایج نشان داد که اثر اکسین ها بر تولید کالوس، تعداد ریشه، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه، درصد قلمه های ریشه دار شد و سرعت ریشه زایی معنی دار بود. بیشترین تعداد ریشه، وزن تر و خشک ریشه در تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA حاصل شد. تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 1000 میلی گرم در لیتر NAA بیشترین طول ریشه را تولید کرد.حداکثر درصد ریشه زایی و تولید کالوس در تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA مشاهده شد. بالاترین سرعت ریشه زایی در تیمار 4000 میلی گرم در لیتر IBA + 3000 میلی گرم در لیتر NAA و تیمار 6000 میلیگرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA به دست آمد. در مجموع تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA بهترین تیمار برای ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی کیوی فروت می باشد.

اثرات روش های کاشت و سطوح آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم

علی کریمی؛ موسی مسکرباشی؛ مجید نبی‌پور؛ سعید برومندنسب

دوره 34، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 89-98

چکیده

به‌منظور مطالعه‌ی اثرات روش‌های کاشت مختلف و سطوح آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم، این تحقیق به صورت کرت‌های خرد شده نواری در قالب بلوک‌های کامل تصادفی، در سه تکرار، در مزرعه ی آموزشی و ... بیشتر به‌منظور مطالعه‌ی اثرات روش‌های کاشت مختلف و سطوح آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم، این تحقیق به صورت کرت‌های خرد شده نواری در قالب بلوک‌های کامل تصادفی، در سه تکرار، در مزرعه ی آموزشی و تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده ی کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی 89- 1388 اجرا گردید. فاکتورها شامل: فاکتور آبیاری در دو سطح (آبیاری بر اساس تخلیه 25% و 50% آب قابل استفاده گیاه در خاک)، روش کاشت در چهار سطح (کاشت خطی در کرت، کاشت 3 ، 6 و 9 خط گندم روی پشته) و همچنین دو رقم چمران واستار بودند. نتایج نشان داد که روش‌های کاشت، در صفات تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در مترمربع و عملکرد دانه با یک دیگر اختلاف معنی دار داشتند. روش نه خطی به طور معنی داری تعداد دانه در سنبله کم تری از بقیه روش‌های کاشت داشت (58/28). روش‌های سه خطی و کرتی بالاترین تعداد دانه در سنبله را داشتند (39/34، 89/33) و بالاترین عملکرد دانه مربوط به روش سه خطی بود (62/3 تن در هکتار). بین سطوح آبیاری تفاوت معنی‌دار وجود نداشت و در بین ارقام نیز رقم چمران، به طور معنی‌دار در صفت عملکرد دانه نسبت به رقم استار برتر بود (67/2 تن در هکتار). باتوجه به نتایج به دست آمده از اثرات متقابل فاکتورها و کم‌آبی موجود، در شرایط مشابه این تحقیق، کاربرد روش‌های کاشت روی پشته، به ویژه روش سه خطی با سطح دوم آبیاری پیشنهاد می‌شود.

اثر بسترهای مختلف کشت بر برخی صفات فیزیکوشیمیایی گیاه همیشه‌بهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش شوری

مرضیه کلهر؛ مریم دهستانی اردکانی؛ مصطفی شیرمردی؛ جلال غلام نژاد

دوره 42، شماره 1 ، فروردین 1398، ، صفحه 89-102

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.23906.1531

چکیده

شوری یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشد گیاه و تولیدات کشاورزی می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف شوری و اصلاح‌کننده‌های آلی بر برخی شاخص‌های رشدی در گیاه همیشه‌بهار (Calendula officinalis ... بیشتر شوری یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشد گیاه و تولیدات کشاورزی می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف شوری و اصلاح‌کننده‌های آلی بر برخی شاخص‌های رشدی در گیاه همیشه‌بهار (Calendula officinalis L.) بود. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل پنج سطح از مواد آلی (شاهد (خاک زراعی)، نیم و یک گرم در لیتر عصاره جلبک ‌دریایی،80 درصد خاک زراعی + 20 درصد حجمی گلدان کود گاوی کاملاً پوسیده و 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد حجمی گلدان کود ورمی‌کمپوست) و سه سطح شوری (5/3، 5/7 و 5/10 دسی‌زیمنس بر متر) با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه اردکان در سال 1396 به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری،شاخص‌های رشدی و میزان جذب عناصر به‌طور معنی‌داری کاهش یافت، در‌ حالی‌که فعالیت آنزیم پراکسیداز افزایش یافت. بیشترین قطر تاج، تعداد برگ، وزن‌ تر و خشک گل و جذب عناصر در تیمار کود گاویو با هدایت الکتریکی 5/3 دسی‌زیمنس بر متر به‌دست آمد.بیش‌ترین قطر گل در تیمار نیم گرم در لیتر جلبک دریایی و با هدایت الکتریکی 5/3 دسی‌زیمنس بر مترمشاهده شد. با توجه به نتایج به‌دست آمده مشخص شد که اگرچه آستانه تحمل به شوری همیشه‌بهار 5/7 دسی‌زیمنس بر مترمی‌باشد، استفاده از بستر کشت مناسب، تحمل گیاه را تا 5/10 دسی‌زیمنس بر مترافزایش خواهد داد. همچنین مشخص شد که کود گاویبهتر از بقیه تیمارها توانست تحمل گیاه را در برابر شوری افزایش دهد و موجب بهبود خصوصیات کمی و کیفی آن گردد.

بررسی کاشت بذر و گیاهچه گندم و تأثیر آن بر عملکرد و اجزای عملکرد

روح الله آواره شیرازی؛ مجید نبی‌پور؛ موسی مسکرباشی

دوره 35، شماره 1 ، خرداد 1391، ، صفحه 91-101

چکیده

به منظور مقایسه کاشت بذر و کاشت گیاهچه گندم (گیاهچه با سنین مختلف) در تاریخ‌های مختلف کاشت، آزمایشی مزرعه‌ای در سال زراعی1389- 1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. این آزمایش به صورت ... بیشتر به منظور مقایسه کاشت بذر و کاشت گیاهچه گندم (گیاهچه با سنین مختلف) در تاریخ‌های مختلف کاشت، آزمایشی مزرعه‌ای در سال زراعی1389- 1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت پلات (کرت‌های دوبار خرد شده) و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. کرت‌های اصلی شامل روش‌های کاشت در سه سطح بدون سرزنی گیاهچه، با سرزنی گیاهچه و کاشت بذر بود و فاکتور فرعی نیز شامل ارقام گندم در دو سطح شامل رقم فونگ و رقم چمران و فاکتور فرعی فرعی شامل تاریخ کاشت بذر و انتقال گیاهچه در 30 آذر و 15 دی بود. نتایج آزمایش نشان داد که تعداد سنبلک در سنبله، تعداد دانه در سنبله در کاشت بذر بیش ترین مقدار (با عملکرد 3/2766 کیلو گرم در هکتار)و در کاشت گیاهچه‌ای کم ترین مقدار (با عملکرد 6/1795 کیلو گرم در هکتار) بودند. در تیمار تاریخ کاشت و انتقال (کاشت به صورت گیاهچه) ، تعداد سنبلک در سنبله و عملکرد دانه در تاریخ کاشت و انتقال اول (انتقال گیاهچه 30 روزه)، بیش ترین مقدار و در تاریخ کاشت و انتقال دوم (انتقال گیاهچه 45 روزه) کم ترین مقدار بودند. بین دو رقم فونگ و چمران، اختلاف معنی داری در صفات تعداد سنبلک در سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزاردانه مشاهده نگردید. با توجه به نتایج حاصل، انتقال دیر گیاهچه (گیاهچه 45 روزه) و تأخیر در کاشت (15 دی) نیز عملکرد را به صورت معنی‌داری کاهش داد. کاشت بذر عملکرد بالاتری (حدود 31 درصد) را نسبت به کاشت نشایی داشت. مقایسه میانگین اثرات متقابل نشان داد که تیمار کاشت مستقیم بذر رقم چمران در تاریخ کاشت اول دارای بیش ترین عملکرد بود؛ پس از آن تیمار کاشت گیاهچه بدون سرزنی و با سرزنی رقم چمران بیش ترین عملکرد را داشتند و تیمارهای گیاهچه‌ای در تاریخ کاشت دوم دارای کم ترین میزان عملکرد بودند. بنابراین، در شرایط آب و هوایی خوزستان در صورت وقفه در کاشت به دلیل تأخیر در بارندگی و یا فراهم نشدن شرایط کاشت بذر به دلیل بارندگی‌های مکرر (بعد از وقفه اولیه) و مساعد نبودن شرایط کاشت مستقیم بذر در 30 آذر، می‌توان با کاشت گیاهچه گندم (گیاهچه 30 روزه) در آن زمان از کاهش محصول در کاشت تأخیری (در 15 دی) جلوگیری نمود.

بررسی عملکرد و ویژگی‌های کیفی سیب‌زمینی در کشت زودهنگام در شرایط آب و هوایی مشهد

احمد نظامی؛ جعفر نباتی؛ محمد کافی؛ جواد شباهنگ

دوره 45، شماره 2 ، شهریور 1401، ، صفحه 229-240

https://doi.org/10.22055/ppd.2021.31878.1852

چکیده

کشت زودهنگام سیب‌زمینی برای کاهش خلاء تولید این محصول در انتهای فصل بهار در ایران دارای اهمیت می‌باشد. به منظور امکان تولید سیب‌زمینی با کشت‌زود هنگام با استفاده از آزمایش کرت‌های خردشده در قالب بلوک ... بیشتر کشت زودهنگام سیب‌زمینی برای کاهش خلاء تولید این محصول در انتهای فصل بهار در ایران دارای اهمیت می‌باشد. به منظور امکان تولید سیب‌زمینی با کشت‌زود هنگام با استفاده از آزمایش کرت‌های خردشده در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال 95-1394 در مشهد اجرا شد. چهار تاریخ کاشت، 15 اسفندماه، 29 اسفندماه، 15 فروردین‌ماه و 15 اردیبهشت‌ماه به‌عنوان عامل اصلی و سه رقم سیب‌زمینی اگریا، فونتانه و سانته به‌عنوان عامل فرعی بودند. در رقم اگریا و فونتانه با تأخیر در کاشت سطح برگ افزایش در رقم سانته تا 15 فروردین روند کاهشی و پس‌ازآن افزایشی بود. تعداد غده در بوته با تأخیر در کاشت از 15 اسفندماه تا 15 اردیبهشت‌ماه اگریا، فونتانه و سانته به‌ترتیب51، 72 و 83 درصد کاهش یافت. بیشترین و کمترین عملکرد کل غده به‌ترتیب در فونتانه در تاریخ کاشت 15 اسفندماه و 29 اسفندماه با اختلاف 14594 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. درصد ماده خشک غده در اگریا با تأخیر در کاشت روند صعودی داشت، در فونتانه این روند تا تاریخ کاشت 15 فروردین‌ماه افزایشی و پس‌ازآن کاهش یافت، اما در سانته بیشترین و کمترین درصد ماده خشک به‌ترتیب در تاریخ کاشت 15 اسفندماه (13/22) و 29 اسفندماه (50/18) به‌دست‌آمد. در تاریخ کاشت 15 اردیبهشت‌ماه بیشترین مقدار درصد نشاسته و آنتی‌اکسیدانت کل در اگریا و فونتانه مشاهده شد ولی در رقم سانته بیشترین مقدار این ویژگی‌ها به‌ترتیب در تاریخ کاشت 15 فروردین‌ماه و 29 اسفندماه به‌دست‌آمد. به‌طورکلی سانته نسبت به کاشت زودهنگام واکنش بهتری نشان داد عملکرد بیشتری تولید کرد.

تأثیر Pseudomonas putida و کود شیمیایی فسفر بر برخی از صفات رویشی، زایشی و بیوشیمیایی دو گونه ریحان (Ocimum basilicum var. thyrsiflora و Ocimum sanctum)

نعیمه عنایتی ضمیر؛ محمد محمودی سورستانی؛ مجتبی مومنی منفرد

دوره 44، شماره 2 ، شهریور 1400، ، صفحه 235-246

https://doi.org/10.22055/ppd.2020.31636.1844

چکیده

چکیدهبه منظور بررسی تأثیر کود شیمیایی فسفره و باکتری حل‌کننده فسفر نامحلول تحقیق حاضر به‌صورت فاکتوریل و بر اساس طرح کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 در گلخانه دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران ... بیشتر چکیدهبه منظور بررسی تأثیر کود شیمیایی فسفره و باکتری حل‌کننده فسفر نامحلول تحقیق حاضر به‌صورت فاکتوریل و بر اساس طرح کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 در گلخانه دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. فاکتور اول شامل گونه گیاه (دو گونه ریحان سانکتوم و باسیلیکوم) و فاکتور دوم نوع کود (صفر، 50 و 100 درصد فسفر مورد‌نیاز گیاه، فقط باکتری، باکتری به همراه 50 درصد فسفر موردنیاز گیاه، باکتری به همراه100 درصد فسفر مورد نیاز گیاه) بود. نتایج نشان داد اثر متقابل گونه گیاه و تیمارهای کودی بر اغلب صفات اندازه‌گیری شده در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. بیشترین میزان فسفر برگ در هر دو گونه باسیلیکوم و سانکتوم (به‌ترتیب 92/4 و 82/4 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک)، وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد و طول گل‌آذین، فنل، فلاون و فلاونوییدها در تیمار حاوی باکتری بدون استفاده از کود شیمیایی فسفره و پس از آن در تیمار حاوی باکتری + 50 درصد کود شیمیایی به‌دست آمد. بیشترین درصد مهار رادیکال‌های آزاد در گونه باسیلیکوم و سانکتوم (به‌ترتیب 67 و 75 درصد) در حضور باکتری و بدون استفاده از کود فسفره بود. به‌طور کلی با توجه به وجود تفاوت معنی‌دار تیمار حاوی باکتری نسبت به سایر تیمارها می‌توان تأثیر این باکتری را در شرایط مزرعه در بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاه ریحان بررسی کرد.

اثر ترکیب اسیدهای آمینه مختلف بر ویژگی‌های کمی و کیفی گیاه دارویی سیر (Allium Sativum L.)

علی حیدرزاده؛ سید علی محمد مدرس ثانوی

دوره 46، شماره 2 ، شهریور 1402، ، صفحه 237-249

https://doi.org/10.22055/ppd.2023.42775.2071

چکیده

به منظور بررسی واکنش سیر به محلول‌پاشی ترکیبات مختلف اسیدهای آمینه در سال زراعی 98-1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس پژوهشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. ... بیشتر به منظور بررسی واکنش سیر به محلول‌پاشی ترکیبات مختلف اسیدهای آمینه در سال زراعی 98-1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس پژوهشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل: 1) آرژنین+ اسیدآسپارتیک، 2) آرژنین+والین، 3) آرژنین+تیروزین، 4) آرژنین+لوسین، 5) اسیدآسپارتیک+والین، 6) اسیدآسپارتیک+تیروزین، 7) اسیدآسپارتیک+لوسین، 8) والین+تیروزین، 9) والین+لوسین، 10) تیروزین+لوسین، 11) اسید آمینه تجاری، 12) آب مقطر و 13) شاهد (بدون استفاده از هیچ ترکیبی) بود. نتایج نشان داد که کاربرد ترکیبات مختلف اسیدهای آمینه سبب افزایش عملکرد در سیر شد به طوری که محلول‌پاشی اسیدآسپارتیک و لوسین (با تولید 054/13 تن در هکتار وزن تر سوخ و 267/12 تن در هکتار وزن تر سیرچه) بیش‌ترین وزن تر سوخ و سیرچه را داشت که با تیمارهای اسیدآسپارتیک و تیروزین (با تولید 2/12 تن در هکتار سوخ و 683/9 تن در هکتار سیرچه)، آرژنین و لوسین (با تولید 129/12 تن در هکتار سوخ و 425/9 تن در هکتار سیرچه) و اسیدآسپارتیک و والین (با تولید 425/11 تن در هکتار سوخ و 256/9 تن در هکتار سیرچه) اختلاف معناداری نداشت. همچنین بیش‌ترین سرعت فتوسنتز از محلول‌پاشی اسیدآسپارتیک و لوسین با 58/10 میکرو مول CO2 در مترمربع بر ثانیه به‌دست آمد. بیش‌ترین میزان کلروفیل a، b و کل از کاربرد ترکیب اسیدآسپارتیک با لوسین به‌دست آمد در حالی که کم‌ترین میزان کارتنوئید در کاربرد اسیدآسپارتیک با لوسین (43/2 میلی‌گرم در گرم وزن تر) و آرژنین با لوسین (10/3 میلی‌گرم در گرم وزن تر برگ) مشاهده شد. بالاترین فعالیت آنزیم کاتالاز از کاربرد آرژنین با اسیدآسپارتیک (U mgFW-1 9064) مشاهده شد در حالی که فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمارهای اسیدآسپارتیک و والین (U mgFW-1 517)، آرژنین و تیروزین (U mgFW-1 511) و آرژنین و لوسین(U mgFW-1 496) بیش‌تر از سایر تیمارها بود. به طور کلی، با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد محلول‌پاشی اسیدهای آمینه با افزایش راندمان انرژی در گیاه (ذخیره انرژی گیاه در راستای تولید اسیدهای آمینه) و همچنین افزایش سرعت فتوسنتز و در نتیجه کمک به گیاه سبب افزایش عملکرد می‌شود. در بین بررسی ترکیبات مختلف اسیدهای آمینه، ترکیب اسیدآسپارتیک و لوسین بیش‎تر از سایر ترکیبات عملکرد سوخ سیر (به عنوان عملکرد اقتصادی سیر) را افزایش داد و به عنوان تیمار برتر در این پژوهش معرفی می‌شود.

تأثیر باکتری‏های محرک رشد و روش کشت بر عملکرد کمی و کیفی گیاه کنجد (Sesamum indicum L) در منطقه اهواز

فریبا مزرعه؛ امیر آینه بند؛ اسفندیار فاتح؛ آرام گورویی

دوره 42، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 239-252

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.24474.1551

چکیده

چکیدهبه‏منظور بررسی اثر روش کاشت و استفاده از باکتری‌های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کنجد پژوهشی در تابستان سال زراعی 1395 در دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی به‏صورت کرت‌های ... بیشتر چکیدهبه‏منظور بررسی اثر روش کاشت و استفاده از باکتری‌های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کنجد پژوهشی در تابستان سال زراعی 1395 در دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی به‏صورت کرت‌های یک‏بار خرد‌شده در قالب پایه بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار بود. تیمار اصلی روش‌های مختلف کاشت و تیمار فرعی شامل چهار ترکیب تلفیقی باکتری‌های محرک رشد شامل کاملاَ شیمیایی (N- P- K)، تلفیقی 1: 50 درصدنیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به‏ همراهکود بیولوژیکی سوپرنیتروپلاس، تلفیقی 2: 100 درصدنیتروژن+ 50 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به‏همراه کود بیولوژیکیپتا بارور2 و تلفیقی 3: 50 درصد نیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم به ‏همراه کود بیولوژیکی بیوسولفور و هیومیکسین بود. نتایج نشان داد که در روش‌های مختلف کاشت بیش‌ترین (1441 کیلوگرم در هکتار) و کم‌ترین (1078) عملکرد دانه به‏ترتیب در روش کاشت یک ردیف روی پشته و روش کاشت کف جوی بودند. همچنین در مورد تیمارهای تلفیق کود بیش‌ترین عملکرد دانه (1674 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار کاملاً شیمیایی و کم‏ترین مقدار آن (1068 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار تلفیقی 1 (50 درصد نیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به‏ همراهکود بیولوژیکی سوپرنیتروپلاس) بودند. همچنین بیش‌ترین (24/52) و کم‌ترین (2/33) درصد روغن به‏ترتیب مربوط به روش کاشت یک ردیف روی پشته با تیمار کودی کاملاً شیمیایی و نیز روش کاشت کف جوی و تیمار کودی تلفیقی 2 (100 درصدنیتروژن+ 50 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به‏ همراه کود بیولوژیکیپتا بارور2)، بودند. صفات کیفیت روغن و درصد اسیدهای چرب اولئیک و لینولئیک در مدیریت تلفیقی کود و برای تمامی روش‌های کاشت نسبت به تیمار کودی کاملاً شیمیایی بیشتر بود. در مجموع نتایج آزمایش نشان داد، هر دو تیمار روش کاشت و مدیریت کود بر عملکرد کمی موثر می‏باشند درحالی‏که عملکرد کیفی بیشتر تحت تأثیر مدیریت کود قرار گرفت.

اثر نوع محیط ‌کشت و تنظیم‌کننده‌های‌رشد بر ریزازدیادی پایه‌رویشی 677GF (دورگ بین هلو و بادام)

محمد گردکانه؛ هدیه بدخشان؛ مریم محمدی؛ عیسی ارجی

دوره 43، شماره 2 ، شهریور 1399، ، صفحه 241-254

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.27439.1667

چکیده

چکیدهپایه677GF، یک پایه مناسب برای بادام و هلو است، که به‌طور گسترده در سراسر دنیا استفاده می‌شود.در این تحقیق به‌منظور بهبود روشریزازدیادی پایه 677GF، ریزنمونه‌های گره بر روی محیط‌های کشت MS، B5 و WPM در ... بیشتر چکیدهپایه677GF، یک پایه مناسب برای بادام و هلو است، که به‌طور گسترده در سراسر دنیا استفاده می‌شود.در این تحقیق به‌منظور بهبود روشریزازدیادی پایه 677GF، ریزنمونه‌های گره بر روی محیط‌های کشت MS، B5 و WPM در حاوی تنظیم‌کننده‌های رشد بنزیل آدنین(BA) ، در شش غلظت صفر، 25/0، 5/0، 1، 2 و 4 میلی‌گرم بر لیتر و ایندول-3- بوتیریک اسید (IBA)در چهار غلظت صفر، 1/0، 25/0 و 5/0 میلی‌گرم بر لیتر در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابعطبیعی کرمانشاه در سال 1395 اجرا شد. آنالیز داده‌های صفات مختلف بر اساس مدل آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه و تحلیل گردید و مقایسات میانگین داده‌ها به روش آزمون LSD در سطح احتمــال پنج درصد انجام شد. نتایج نشان داد که محیط ‌کشت MS،همراه با 1 میلی‌گرم در لیتر BA و 5/0 میلی‌گرم در لیترIBAبا تولید بیشترین تعدادشاخساره، بلندترین طول ساقه،بیشترین قطر ساقه،تعداد گره وفواصل میان‌گره، تعداد برگ و درصد ریزنمونه‌های باززایی‌شده، مناسب‌ترین محیط‌ کشت در بین سایر محیط‌های کشت مورد استفاده بود. جهت ریشه‌زایی، شاخساره‌ها را به محیط کشت MS جامد همراه با IBA‌،در چهار غلظت 25/0، 5/0‌، 1 و 2 میلی‌گرم در لیتر و BA‌، در چهار غلظت صفر، 1/0، 2/0 و 5/0 میلی‌گرم بر لیتر منتقل شدند. بهترین ریشه‌زایی در محیط کشت MS حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر IBAو 5/0 BAحاصل شد. گیاهچه‌های ریشه‌دار‌شده در محیط شامل پرلیت، ماسه و خاک به نسبت 1:2:1 قرار گرفتند. 90 درصد نمونه‌های انتقال‌یافته به محیط خاکی زنده مانده و رشد طبیعی داشتند.

مشاهده مقاله

بررسی تنوع ژنتیکی دو ژنوتیپ برتر زیتون استان قم در مقایسه با برخی ارقام تجاری موجود در باغ فدک این استان با استفاده از صفات ریخت‌شناسی و نشانگرهای ISSR

فرشته حسینی قیداری؛ زهرا طاهرنژاد

دوره 42، شماره 3 ، آذر 1398، ، صفحه 373-386

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.23698.1521

چکیده

چکیدهبه منظور بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام زیتون استان قم، دو ژنوتیپ برتر استان قم از نظر مقاومت به سرما (فدک و طوبی) به همراه پنج رقم زیتون تجاری (مانزانیلا، سویلانا، آربکین، کنسروالیا و محزم) در باغ ... بیشتر چکیدهبه منظور بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام زیتون استان قم، دو ژنوتیپ برتر استان قم از نظر مقاومت به سرما (فدک و طوبی) به همراه پنج رقم زیتون تجاری (مانزانیلا، سویلانا، آربکین، کنسروالیا و محزم) در باغ فدک قم در سال 1392 با استفاده از صفات مورفولوژیکی و مولکولی، مطالعه شدند. در این تحقیق تجزیه واریانس برای 12صفت کمی انجام گرفت و اختلاف بسیار معنی‌داری در سطح 1و1/0 درصد برای همه صفات مشاهده شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که ژنوتیپ‌های فدک و طوبی از سایر ژنوتیپ‌ها متمایز شدند. در نمودار دو بعدی به‌دست آمده از تجزیه به مؤلفه‌های اصلی صفات کمی، ژنوتیپ آربکین، مانزانیلا و سویلانا و طوبی در یک گروه قرار گرفتند و ژنوتیپ فدک و طوبی کاملاً از هم تفکیک شدند. همچنین در نمودار دو بعدی تجزیه به مؤلفه‌های اصلی براساس داده‌های صفات کیفی، ارقام طوبی و فدک در فاصله بسیار کمی از هم قرار گرفتند. در بررسی مولکولی، تمامی آغازگرهای ISSR (شش آغازگر) چند شکلی بسیار زیادی را نشان دادند. تعداد کل باندهای تولید‌شده دارای دامنه 8 تا 21 باند (میانگین 66/14 باند) و محتویات اطلاعات پلی‌مورفیسم (PIC) دارای دامنه 231/0 تا 447/0 (میانگین 309/0) بود. بر اساس تجزیه به مؤلفه‌های اصلی نیز ژنوتیپ طوبی از سایر ژنوتیپ‌های مورد مطالعه کاملاً تفکیک گردید. طبق این تحقیق، نتایج صفات مورفولوژیکی و مولکولی همخوانی زیادی با هم نداشتند. کلیدواژه‌ها:

تأثیر باکتری‌های محرک رشد تولید‌کننده ACC - دآمیناز، IAA‌، سیدروفور و حل‌کننده فسفات بر شاخص‌های رشد، کلروفیل، پرولین و پروتئین یونجه در سطوح مختلف شوری

سید حسن تفرجی؛ سید علی ابطحی؛ مجتبی جعفری نیا؛ مهدی عبادی

دوره 45، شماره 3 ، آذر 1401، ، صفحه 375-384

https://doi.org/10.22055/ppd.2022.40265.2018

چکیده

باکتری‌های محرک رشد گیاهی (PGPR) گروه وسیعی از باکتری‌ها را شامل می‌شود که می‌توانند به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم، کمیت و کیفیت رشد گیاه را بهبود بخشند. این پژوهش به منظور غربالگری سویه‌های PGPR با صفات ... بیشتر باکتری‌های محرک رشد گیاهی (PGPR) گروه وسیعی از باکتری‌ها را شامل می‌شود که می‌توانند به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم، کمیت و کیفیت رشد گیاه را بهبود بخشند. این پژوهش به منظور غربالگری سویه‌های PGPR با صفات مختلف محرک رشد در خاک‌های آهکی و استفاده از این سویه‌های PGPR به‌عنوان تلقیح بیولوژیکی یونجه انجام شد. در این راستا در پاییز 1399 در مجموع 45 نمونه خاک آهکی از ناحیه ریزوسفری گیاهان مختلف در جنوب استان فارس برداشت شد. تعداد 181 جدایه، جداسازی شدند. در غربالگری اولیه تعدادی از آن‌ها دارای خصوصیت انحلال فسفات، تولید سیدروفور و تولید ایندول استیک اسید (IAA) بودند. در غربالگری ثانویه‌، جدایه‌های برتر در این سه خصوصیت محرک رشدی انتخاب شدند و جدایه SF1038 در انحلال فسفر، جدایه SF1092 در تولید سیدروفور و جدایه SF1050 در تولید IAA به‌عنوان جدایه برتر انتخاب گردیدند. در آزمون تولید ACC‌-‌دآمیناز‌، هر سه جدایه برتر توانستند این آنزیم را تولید کنند. شناسایی مولکولی جدایه‌ها، از طریق تکنیک توالی یابی ژن 16S rRNA صورت گرفت و جدایه‌های SF1038‌، SF1050 و SF1092 به‌ترتیب متعلق به گونه‌های Bacillus Cereus‌، Pseudomonas Syringae و Pseudomonas Alcaliphila بودند که در پایگاه NCBI ثبت گردیدند. در آزمایشات گلخانه‌ای مشخص گردید، تلقیح باکتری Pseudomonas Alcaliphila بهترین عملکرد را در طول اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، تولید کلروفیل، تولید پروتئین خام یونجه (medicago sativa L.) و کمترین تولید پرولین را تحت تنش شوری نشان داد، در‌حالی‌که تلقیح باکتری Pseudomonas Syringae عملکرد بهتری را در طول و وزن خشک ریشه داشت. گرچه تلقیح باکتری Bacillus Cereus باعث افزایش در شاخص‌های رشد و پارامترهای بیوشیمیایی نسبت به شاهد گردید، اما از دو جدایه برتر دیگر عملکرد ضعیفتری داشت. تلقیح با Pseudomonas Alcaliphila میزان کلروفیل کل معادل 23/10 میلی‌گرم بر گرم را به ثبت رساند که افزایش 13 درصدی را نسبت به شاهد در شوری 2 dS m-1 داشته است. در مورد تولید پرولین تیمار شاهد در شوری 7 dS m-1 با میانگین 177/1 میکرومول بر گرم بیشترین، و تیمار تلقیح‌شده با Pseudomonas Alcaliphila در شوری 2 dS m-1 با تولید 173/0 میکرومول بر گرم کمترین پرولین را تولید نموده است. هم‌چنین تولید پروتئین خام در تیمارهای تلقیح‌شده با Pseudomonas Alcaliphila و Pseudomonas Syringae در شوری 2 dS m-1 به‌ترتیب با 94/13 و 87/13 میلی‌گرم بر گرم بهترین عملکرد را داشته‌اند و اختلاف معنی‌داری در سطح 5 درصد ندارند. در همه تیمارهای باکتریایی، با افزایش شوری از 2 به 7 دسی‌زیمنس بر متر، در همه شاخص‌های رشد کاهش معنی‌دار رخ داده است، اما تلقیح با باکتری‌های PGPR سبب افزایش شاخص‌های رشد و پارامترهای بیوشیمیایی نسبت به شاهد در شرایط شوری بیشتر شده است. به این ترتیب، می‌توان نتیجه گرفت، سویه Pseudomonas Alcaliphila می‌تواند برای بهره‌برداری به‌عنوان یک تلقیح زیستی یا کود زیستی در خاک‌های آهکی و تحت تنش شوری استفاده شود تا بهره‌وری بهتر و پویایی اکولوژیکی را فراهم نماید. کلیدواژه‌ها: خصوصیات محرک رشد، شوری‌، یونجه، ACC- دآمیناز، PGPR

اثر نوع و روش مصرف اسیدهای آمینه مختلف بر فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، محتوای پرولین و عملکرد دانه عدس (Lens culinaris Medik.)

علی حیدرزاده؛ سید علی محمد مدرس ثانوی

دوره 44، شماره 3 ، آذر 1400، ، صفحه 381-394

https://doi.org/10.22055/ppd.2020.31327.1834

چکیده

چکیدهبه منظور مطالعه اثر اسیدهای آمینه مختلف روی عملکرد و صفات بیوشمیایی عدس، آزمایشی در سال زراعی 1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های ... بیشتر چکیدهبه منظور مطالعه اثر اسیدهای آمینه مختلف روی عملکرد و صفات بیوشمیایی عدس، آزمایشی در سال زراعی 1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل نحوه کاربرد آمینواسیدها در سه سطح بذرمال، محلول‌پاشی و بذرمال + محلول‌پاشی به‌عنوان عامل اول و کاربرد انواع آمینواسیدها در پنج سطح آرژنین، آسپارتیک اسید، پرولین، اسیدآمینه تجاری پروآمین و آب‌مقطر (شاهد) به‌عنوان عامل دوم در نظر گرفته شد. مقدار مصرف اسیدهای آمینه یک گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد بیش‌ترین وزن خشک کل به‌ترتیب از تیمارهای بذرمال و محلوپاشی آسپارتیک اسید (2388 کیلوگرم در هکتار)، محلول‌پاشی آرژنین (2330 کیلوگرم در هکتار) و محلول‌پاشی اسیدآمینه تجاری پروآمین (2219 کیلوگرم در هکتار) به‌دست آمد. بیش‌ترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمار استفاده از آب‌مقطر به‌صورت محلول‌پاشی و کمترین فعالیت آن در کاربرد آرژنین به‌صورت بذرمال مشاهده شد. کاربرد اسیدآمینه آسپارتیک اسید با8/718 کیلوگرم در هکتار بیش‌ترین عملکرد را تولید کرد که بیش از سه برابر عملکرد حاصل از استفاده از آب‌مقطر (شاهد) بود. کاربرد آرژنین (1/555 کیلوگرم در هکتار)، اسیدآمینه تجاری پروآمین (5/444 کیلوگرم در هکتار) و پرولین (8/327 کیلوگرم در هکتار) به‌ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار گرفت. کاربرد آسپارتیک اسید به‌صورت بذرمال و محلول‌پاشی با بیش‌ترین عملکرد به‌عنوان تیمار برتر معرفی می‌شود.

اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد و اسیدهای آمینه بر عملکرد کمی و کیفی سیب‌زمینی(Solanum tuberosum L. CV Agria)

محمد داداش زاده؛ الناز فرج زاده معماری تبریزی

دوره 43، شماره 3 ، آبان 1399، ، صفحه 397-408

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.28009.1696

چکیده

چکیدهاین مطالعه با هدف بررسی تأثیر کاربرد کودهای زیستی و محلول‌پاشی اسیدهای آمینه بر رشد، عملکرد و جذب برخی عناصر غذایی در گیاه سیب‌زمینی انجام شد. آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ... بیشتر چکیدهاین مطالعه با هدف بررسی تأثیر کاربرد کودهای زیستی و محلول‌پاشی اسیدهای آمینه بر رشد، عملکرد و جذب برخی عناصر غذایی در گیاه سیب‌زمینی انجام شد. آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملکان به‌صورت کرت‌های خرد‌شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار ودر سال 1397 انجام شد. تیمار‌ها شامل محلول‌پاشی اسید‌های آمینه (عدم کاربرد، محلول‌پاشی با غلظت 5/2 و 75/3 گرم در لیتر آب) و باکتری‌های محرک رشد (عدم کاربرد، کاربرد سودوموناس، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) بود. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، درصد پروتئین غده تنها تحت تأثیر محلول‌پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب افزایش یافت. تعداد غده در بوته، قطر غده، متوسط وزن غده، عملکرد غده و درصد نیتروژن غده سیب‌زمینی تحت تأثیر محلول‌پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 5/2 و 75/3 گرم در لیتر آب افزایش معنی‌داری داشت. عملکرد غده در واکنش به محلول‌پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب حدود 6/44 درصد افزایش یافت. در این مطالعه، کاربرد ازتوباکتر و کاربرد آزوسپریلیوم نیز اثر افزایشی معنی‌داری بر صفاتی نظیر تعداد غده در بوته، عملکرد غده و درصد پروتئین غده داشت. عملکرد غده تحت تأثیر کاربرد ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به‌ترتیب به‌میزان 7/35 و 7/41 درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد کاربرد ازتوباکتر، آزوسپیریلیوم و محلول‌پاشی با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب می‌تواند نقش مؤثری در بهبود عملکرد سیب‌زمینی داشته باشد.

مقایسه تاثیر روش‌ها و سطوح مختلف آبیاری و کوددهی بر عملکرد و ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک ذرت علوفه‌ای

ژاله زارعی؛ حسن حیدری؛ سعید جلالی هنرمند؛ علی بافکار

دوره 46، شماره 3 ، آذر 1402، ، صفحه 411-426

https://doi.org/10.22055/ppd.2024.44098.2109

چکیده

مدیریت نادرست آبیاری و شیوه های نامناسب کوددهی باعث می شود تا سالانه مقادیر زیادی از کودهای شیمیایی از طریق آبشویی از دسترس گیاهان خارج و وارد منابع آبی گردد. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوک ... بیشتر مدیریت نادرست آبیاری و شیوه های نامناسب کوددهی باعث می شود تا سالانه مقادیر زیادی از کودهای شیمیایی از طریق آبشویی از دسترس گیاهان خارج و وارد منابع آبی گردد. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش فاکتوریل با چهار سطح آبیاری (آبیاری فتیله ای، آبیاری جویچه ای 50، 70 و 100 درصد نیاز آب گیاه) و دو سطح کود نیتروژن (50 و 100 درصد کود توصیه شده بصورت کود اوره) با سه تکرار در دانشگاه رازی کرمانشاه طی دو سال 1399 و 1400 اجرا شد. در روش آبیاری فتیله ای کود از طریق مخزن ها و بصورت محلول در اختیار گیاه قرار گرفت. درحالی که در روش آبیاری جویچه ای کود بصورت سرک در سطح خاک پخش شد. میزان کود اوره مورد نیاز برای هر تیمار براساس آزمون خاک محاسبه شد. برای محاسبه حجم آب مصرفی و تبخیر و تعرق پتانسیل (ETo) از برنامه CROPWAT 8.0 و روش پنمن-مانتیث استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تعداد برگ زرد، ارتفاع بلال از سطح خاک، شاخص سطح برگ، وزن مخصوص برگ، عملکرد علوفه تازه و خشک تحت تاثیر اثر سال و تیمارهای آبیاری و کود قرار گرفتند. اثرات متقابل آبیاری و کود نیز بر تعداد کل برگ، قطر ساقه و ارتفاع گیاه معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیشترین قطر ساقه و ارتفاع گیاه در کود آبیاری فتیله ای با مصرف 100 درصد کود و در سطح احتمال 5 درصد بدست آمد. در هر سال تفاوت کمی بین تیمارها از نظر عملکرد علوفه خشک دیده شد. در سال اول آبیاری فتیله ای با کود 100 درصد نسبت به آبیاری جویچه ای با مصرف 50 درصد آب و مصرف 50 یا 100 درصد کود و آبیاری فتیله ای با مصرف 50 درصد کود عملکرد علوفه خشک بیشتری داشت. در سال دوم آبیاری فتیلهای با مصرف 100 درصد کود نسبت به آبیاری جویچه ای با مصرف 70 درصد آب و مصرف 100 درصد کود و آبیاری جویچه ای با مصرف 50 درصد آب و 50 درصد کود برتری داشت. همچنین بیشترین شاخص سطح برگ به تیمارهای آبیاری جویچه ای 100 - کود 100 و آبیاری فتیله ای -کود 100 درصد در سال اول تعلق داشت. مصرف آب در روش آبیاری فتیله ای کمتر از آبیاری جویچه ای با 70 درصد نیاز آبی گیاه بود. کاهش مصرف آب در روش فتیله ای میتواند بعلت کاهش سطح خیس خاک باشد که باعث کاهش تبخیر می گردد، زیرا در این روش آبیاری، آب در سطح محدودی پخش می گردد. در مجموع، آبیاری فتیله ای با 50 درصد مصرف کود بعلت صرفه جویی در مصرف آب (به مقدار 58 درصد) و کود بعنوان تیمار برتر توصیه گردید. هرچند آبیاری فتیله ای هزینه بالاتری نسبت به آبیاری جویچه ای دارد اما بعلت اقلیم خشک کشور و ارزش بالای آب، استفاده از این روش آبیاری مفید است..‏

بررسی اثر غلظت‌های مختلف کلرید کادمیوم بر تنش اکسیداتیو گیاه بادرنجبویه تحت شرایط درون شیشه‌ای

سیده راضیه نوربخش رضایی؛ لیلا شبانی؛ مجید رستمی؛ محمد عبدلی

دوره 42، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 509-522

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.24806.1567

چکیده

چکیدهبادرنجبویه(Melissa officinalis L.)گیاه دارویی متعلق به خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است. فلزات سنگین یکی از عوامل اصلی تنش غیر‌زیستی برای موجودات زنده می‌باشند.کادمیوم یکی از فلزات سنگین غیرضروری است که با تحریک ... بیشتر چکیدهبادرنجبویه(Melissa officinalis L.)گیاه دارویی متعلق به خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است. فلزات سنگین یکی از عوامل اصلی تنش غیر‌زیستی برای موجودات زنده می‌باشند.کادمیوم یکی از فلزات سنگین غیرضروری است که با تحریک سنتز رادیکال‌های آزاد اکسیژن در گیاه منجر به ایجاد تنش اکسیداتیو می‌گردد. این پژوهش در سال‌های 1396-1395 در دانشگاه شهرکرد انجام شد. در این مطالعه اثر غلظت‌های مختلف کلرید کادمیوم(صفر، 10، 20 و 40 میکرومولار)بر شاخص‌های بیوشیمیایی گیاه بادرنجبویهموردبررسی قرار گرفت. به این منظور از ساقه‌های گیاه بادرنجبویه که در شرایط استریل بر روی محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (1/2 MS) تکثیر یافته بود استفاده شد. ساقه گیاهچه‌های دوماههدر محیط کشت مایع (1/2 MS) حاوی غلظت‌های مختلف کلرید کادمیوم کشت گردید.پس ازگذشت یک هفته، نمونه‌برداری از آن‌ها جهت انجام آزمایش‌ها صورت گرفت. بر اساس نتایج به‌دست‌ آمده در این مطالعه وزن ترساقه‌های کشت‌شده در غلظت‌های 10 و 20 میکرومولار کلرید کادمیوم نسبت به شاهد افزایش پیدا کرد. این فلز سنگین به‌طور معنی‌داری سبب کاهش مقدار کلروفیل a، b وکارتنوئیدها شد در حالیکه میزان کلروفیل کل تنها در غلظت 40 میکرومولار نسبت به شاهد کاهش پیدا کرد.همچنین کادمیوم به‌طور معنی‌داری سبب افزایش میزان پراکسید هیدروژن H2O2 در تمامی غلظت‌های تیمار شد. در بین آنزیم‌های آنتی اکسیدان مورد بررسی، کلرید کادمیوم موجب افزایش فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و سوپر‌اکسیددیسموتاز شد. میزان مالون دی‌آلدئید در تمامی غلظت‌های تیمار افزایش پیدا کرد اما در غلظت 40 میکرومولار این افزایش نسبت به شاهد معنی‌دار نبود. کلریدکادمیوم موجب کاهش جذب مولیبدن و آهن شد. از طرفی باعث افزایش جذب منگنز و روی گردید. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که احتمالاً کلرید کادمیوم در ساقه‌های بادرنجبویه باعث تجمع ترکیباتی مثل پراکسید هیدروژن شد که به‌عنوان یک مولکول پیام‌رسان باعث القای دفاع آنتی‌اکسیدانی گردیده است.

Foliar Application of Potassium Nitrate and Silicate Can Improve the Fruit Quality of Pomegranate cv. ‘Malase Yazdi’

Elham Fattahi؛ Azam Jafari؛ Esmaeil Fallahi

دوره 43، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 527-534

https://doi.org/10.22055/ppd.2020.31693.1846

چکیده

ABSTRACTIntroduction:Pomegranate is an ancient fruit plant, that nowadays there is an increasing worldwide demand for this fruit owing to its superior pharmacological and therapeutic properties. Foliar nutrient applications could potentially be used in commercial pomegranate production, to improve fruit quality. Therefore, the current study was conducted to investigate ... بیشتر ABSTRACTIntroduction:Pomegranate is an ancient fruit plant, that nowadays there is an increasing worldwide demand for this fruit owing to its superior pharmacological and therapeutic properties. Foliar nutrient applications could potentially be used in commercial pomegranate production, to improve fruit quality. Therefore, the current study was conducted to investigate the physicochemical properties of pomegranate fruits under foliar spraying of potassium nitrate and silicate.Materials and Methods:The twenty years old uniform pomegranate trees cv. ‘Malase Yazdi’ that have grown on a commercial orchard in Ardakan, Iran were selected during the 2017–2018 growing seasons. Five levels of potassium spraying treatments were used. The foliar spray treatments included: 250 and 500 mg/l potassium nitrate; 250 and 500 mg/l potassium silicate and distilled water (control). The foliar spray was carried out two times. The first stage was after the conversion of most of the flowers to the fruit and when fruits reached about walnut size, from June to July, and the second stage of the foliar application was at the end of the fruit growth, in mid-September. At the time of the harvest, healthy fruits were taken from the middle of the crown of each tree in different directions, and qualitative and quantitative characteristics of the harvested fruits were analyzed. Physicochemical properties such as fruit and total aril weight, seed dry weight, peel fresh weight, fruit volume and juice, soluble solids concentration (SSC), maturity index, color, total phenol content, and vitamin C were investigated. Results and Discussion:Results showed that all of foliar treatments increased fruit volume and weight, total aril weight, fruit juice, and color and decreased seed dry weight, compared to control treatment (without nutrient treatment). KNO3 (250 mg/l) increased SSC and maturity index and 500 mg/l KNO3 increased both valuable characteristics: total phenol and vitamin C content. Also potassium silicate improved vitamin C content compared to the control treatment.Conclusion: The nitrogen in potassium nitrate increases the amount of the carbohydrate reserves that affects the fruit growth and development, thus reducing water stress and competition between fruits, which leads to the increased growth and development of fruits. The use of foliar application of potassium silicate has many advantages in enhancing the leaf area and improving the efficiency of photosynthesis and increasing the plant's ability to increase growth and yield and to increase strength, and reduce temperature stress. Therefore, according to these results, and due to the increasing global desire to use pomegranate fruit because of its high nutritional value, foliar application of potassium nitrate and silicate is recommended in pomegranate orchards.

بررسی مراحل فنولوژیک و عملکرد دانه سویا تحت تأثیر عصاره جلبک و کیفیت اولیه بذر

صفیه عرب؛ مهدی برادران فیروز آبادی؛ احمد غلامی؛ مصطفی حیدری

دوره 45، شماره 4 ، بهمن 1401، ، صفحه 533-548

https://doi.org/10.22055/ppd.2023.41967.2059

چکیده

بذرهای سویا بهدلیل بالا بودن میزان روغن در آنها به انبارداری حساس هستند و سریع دچار فرسودگی میشوند. فرسودگی بذور منجر به کاهش درصد و سرعت جوانهزنی و در نهایت کاهش عملکرد دانه میشود. اگرچه ... بیشتر بذرهای سویا بهدلیل بالا بودن میزان روغن در آنها به انبارداری حساس هستند و سریع دچار فرسودگی میشوند. فرسودگی بذور منجر به کاهش درصد و سرعت جوانهزنی و در نهایت کاهش عملکرد دانه میشود. اگرچه با روشهای انبارداری مناسب میتوان سرعت فرسودگی را کاهش داد، اعمال برخی تیمارها نیز روی بذور فرسوده و یا محلولپاشی برخی مواد روی گیاهان حاصل از این بذور میتوانند بر بهبود عملکرد بذر مؤثر باشند. کاربرد مواد ضدپیری مانند عصاره جلبک در گیاهان میتواند بهعنوان آنتیاکسیدان عمل کند و اثرات ناشی از فرسودگی را کاهش دهد. جهت ارزیابی مراحل فنولوژیک و عملکرد دانه سویا آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی شاهرود طی دو سال زراعی 98-1397 و 99-1398 در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کیفیت اولیه بذر در دو سطح (بذور نرمال و بذور فرسوده) و عصاره جلبک قهوهای (Ascophyllum nodosum) در چهار سطح (شاهد، پرایمینگ، محلولپاشی و کاربرد توأم پرایمینگ و محلولپاشی با غلظت 3/0 درصد) بود. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا گردید. فرسودگی موجب کاهش معنیدار 50/23 و 33/25 درصدی در سبز شدن گیاهچه شد. پیشتیمار بذور نرمال و فرسوده با عصاره جلبک در سال اول موجب افزایش 33/16 و 33/7 درصدی این صفت نسبت به عدم کاربرد عصاره جلبک شد. در سال دوم آزمایش کاربرد عصاره جلبک موجب افزایش 67/12 درصدی سبز شدن گیاهچه در شرایط نرمال شد و در شرایط فرسودگی افزایش 33/8 درصدی با کاربرد عصاره جلبک به ثبت رسید. در این پژوهش اعمال فرسودگی سبب افزایش معنیدار صفات فنولوژیکی در گیاه سویا شد. استفاده از عصاره جلبک بهصورت پرایمینگ و کاربرد توأم پرایمینگ و محلولپاشی برگی توانست سرعت وقوع صفات فنولوژیکی را تا سطح معنیداری افزایش دهد. عملکرد دانه در گیاهان حاصل از بذور فرسوده 69/32 درصد کمتر از گیاهان شاهد شد. استفاده از عصاره جلبک بهصورت پرایمینگ، محلولپاشی برگی و کاربرد توأم پرایمینگ و محلولپاشی برگی بهترتیب موجب افزایش 43/54، 69/15 و 85/87 درصدی عملکرد دانه نسبت به گیاهان شاهد شد. در این پژوهش کاربرد عصاره جلبک دریایی بهصورت پرایمینگ بذری بهتر از حالت محلولپاشی برگی عمل کرد. میتوان پرایمینگ و ترکیب توأم پرایمینگ و محلولپاشی با عصاره جلبک را جهت تسریع وقوع صفات فنولوژیکی در گیاه سویا توصیه نمود. کاربرد توأم پرایمینگ و محلولپاشی عصاره جلبک جهت بهبود عملکرد دانه سویا در شرایط نرمال و فرسودگی توصیه میشود.

اثر تنش خشکی بر مؤلفه‌های فتوسنتزی، عملکرد و اجزای عملکرد رقم‌های یونجه گرمسیری

احمدعلی شوشی دزفولی؛ محمد خرمیان؛ علی عصاره

دوره 44، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 545-558

https://doi.org/10.22055/ppd.2021.35110.1942

چکیده

چکیدهبه منظور مطالعه اثر تنش خشکی بر خصوصیات برگی و فتوسنتزی رقم‌های یونجه گرمسیری، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های 1398- 1396 در مرکز تحقیقات کشاورزی ... بیشتر

ارزیابی تغییرات راندمان مصرف نور و شاخص‌های رشد ارقام کلزا در شرایط قطع آبیاری و سطوح افزایش یافته‌ تراکم بوته

هنا عبوده؛ عبدالمهدی بخشنده؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ سید عطاء اله سیادت؛ سید امیر موسوی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 مرداد 1402

https://doi.org/10.22055/ppd.2023.43064.2086

چکیده

مقدمهتجزیه و تحلیل رشد، دیدگاه قابل توجهی در خصوص کارکرد گیاهان زراعی دارد. در مراحل اولیه رشد گیاه شاخص‌های رشدی از جمله شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول به صورت کاهشی می‌باشد و پس از آن به دلیل پوشش گیاهی ... بیشتر مقدمهتجزیه و تحلیل رشد، دیدگاه قابل توجهی در خصوص کارکرد گیاهان زراعی دارد. در مراحل اولیه رشد گیاه شاخص‌های رشدی از جمله شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول به صورت کاهشی می‌باشد و پس از آن به دلیل پوشش گیاهی مناسب‌تر، جذب تشعشع نوری نیز بهتر صورت می‌گیرد. و تجمع ماده خشک گیاهی نیز افزایش می‌یابد. پس از آن به دلیل پیری و زرد شدن برگ‌ها، کاهش می‌یابد. میزان تشعشع نوری که توسط گیاه جذب می‌گردد در طول دوره رشد متغیر است که به شاخص سطح برگ و آرایش برگ های گیاه وابسته است.مواد و روش هادر این تحقیق تاثیر سه عامل قطع آبیاری، ارقام و تراکم در قالب اسپلیت فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. عامل (بدون اعمال قطع آبیاری (شاهد)، قطع آبیاری مرحله‌ی گلدهی تا 50 درصد خورجین‌دهی و فطع آبیاری مرحله‌ی خورجین‌دهی تا برداشت) به عنوان عامل اصلی، ارقام کلزا هایولا 4815 و آرام و تراکم بوته در متر مربع (80، 110 و 140 بوته در متر مربع) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. طی آزمایش تغییرات پارامترهای رشد شامل LAI، LAD، RGR، CGR وTDW ارزیابی شد. تشعشع فعال فتوسنتزی در زمان بسته شدن کانوپی و با استفاده از دستگاه پارسنج در فاصله ساعات 10 تا 12 اندازه‌گیری شد.نتایج و بحثقطع آبیاری باعث کاهش شاخص‌های رشدی از جمله میزان تجمع ماده خشک گیاه، شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ گردید. تغییرات شاخص برداشت و دوام سطح برگ و تجمع ماده خشک در ابتدای توسعه برگ‌ها تا کمی قبل از ظهور گل‌آذین روندی کند داشت اما پس از آن شیب افزایش پارامترهای ذکر شده بیشتر گردید. . در ابتدای فصل رشد گیاه به دلیل کامل نبودن پوشش گیاهی و کارایی مصرف نور مناسب، سرعت رشد محصول پایین بود. در تمامی تیمارها با گذشت زمان سرعت رشد محصول به تدریج افزایشی بود و در مراحل زایشی به حداکثر مقدار رسید و پس از آن روند کاهشی را طی نمود.اثرات قطع آبیاری بر وزن خشک مشهود بود و تجمع ماده خشک در طول زمان افزایشی مشاهده شد. که می‌تواندبه دلیل افزایش وزن خشک ساقه، برگ و اندام‌های زایشی در طول زمان باشد. سرعت رشد نسبی نیز با افزایش شاخص سطح برگ در ابتدا روند افزایش و پس از آن روند کاهشی نشان داد.نتیجه‌گیریبیشترین میزان عملکرد دانه، تشعشع فعال فتوسنتزی و کمترین استهلاک نوری نیز به ژنوتیپ هایولا 4815 اختصاص یافت. ژنوتیپ آرام از شاخص سطح برگ بالایی برخوردار بود و افزایش شاخص سطح برگ بیش از اندازه در گیاه سبب سایه-اندازی بیشتر گیاهان روی هم می‌شود و برگ‌های جوان به برگ‌های پیرتر تبدیل می‌گردند.

مشاهده مقاله

تاثیر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج در منطقه اهواز

امین لطفی جلال آبادی؛ سید عطاء اله سیادت؛ قدرت اله فتحی؛ علیرضا ابدالی مشهدی؛ عبدالعلی گیلانی

دوره 36، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 77-92

چکیده

به منظور بررسی اثر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین طی سال زراعی 85-1384 به صورت کرت های خرد شده در قالب ... بیشتر به منظور بررسی اثر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین طی سال زراعی 85-1384 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. ارتفاع آب در چهار سطح (15،10،5سانتی‌متر و شاهد: همراه با جریان آب) به عنوان فاکتور اصلی و سه رقم برنج (چمپا، عنبوری قرمز و دانیال) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان دادند که با افزایش ارتفاع آب کرت عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه و ارتفاع گیاه دارای یک روند افزایشی بودند ولی در ارتفاع 15 سانتی‌متر یک کاهش نسبی در عملکرد دانه مشاهده گردید، همچنین با افزایش ارتفاع آب کرت شاخص برداشت، تعداد پنجه، کارآیی مصرف آب و درجه حرارت آب کرت دارای یک روند کاهشی بود، ولی ارتفاع آب کرت بر روی وزن هزار دانه اثر معنی‌داری نداشت. در بین ارقام مورد بررسی رقم دانیال دارای بالاترین و رقم چمپا دارای کمترین میزان عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه و تعداد پنجه در هر کپه و کارآیی مصرف آب بود. بر اساس نتایج این پژوهش در ارقام مورد بررسی درصورت ثابت نگه داشتن ارتفاع آب در کرت برای کاهش آب مصرفی و افزایش کارآیی مصرف آب و تولید عملکرد مناسب، ارتفاع 10 سانتی‌متر آب کرت، در منطقه اهواز می‌تواند توصیه شود.

ارزیابی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی میوه‌ی نارنگی‌های جدید نوشین (Citrus reticulata cv. Noushin) و شاهین (Citrus reticulata cv. Shahin) طی زمان‌های مختلف برداشت

جواد فتاحی‌مقدم؛ سیده الهام سیدقاسمی؛ کاظم نجفی

دوره 40، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 77-90

https://doi.org/10.22055/ppd.2018.13441

چکیده

در این پژوهش شاخص‌‌های کیفی رسیدن میوه دو رقم جدید نوشین و شاهین (حاصل از دورگ‌گیری نارنگی و پرتقال) روی پایه نارنج طی دو سال (1394-1393) در پژوهشکده مرکبات و میوه‌های نیمه‌گرمسیری (رامسر) بررسی گردید. از ... بیشتر در این پژوهش شاخص‌‌های کیفی رسیدن میوه دو رقم جدید نوشین و شاهین (حاصل از دورگ‌گیری نارنگی و پرتقال) روی پایه نارنج طی دو سال (1394-1393) در پژوهشکده مرکبات و میوه‌های نیمه‌گرمسیری (رامسر) بررسی گردید. از نارنگی شاهین از آبان تا اسفند و از نارنگی نوشین از آبان تا دی به‌صورت ماهیانه نمونه‌گیری شد. نتایج نشان داد اندازه میوه،‌‌ میانگین قطرهای حسابی، هندسی و هم‌ساز در هر دو رقم طی برداشت‌های بعدی نسبت به برداشت اول تغییر معنی‌داری (01/0 p<) نداشت. بین میزان کرویت میوه و میانگین قطرهای حسابی، هندسی و معادل همبستگی مثبت وجود داشت. میوه‌ی شاهین ضریب رعنایی بالا (پخ‌تر)، کرویت کمتر و چگالی کمتر از یک داشت. دانسیته میوه نسبت به زمان برداشت روندی افزایشی داشت. رنگ سبز پوست نارنگی نوشین در آذر و نارنگی شاهیندر اوایل دی به نارنجی تغییر کرد. نسبت TSS:TAدر میوه نوشین در آبان (81/9) و در میوه شاهین (32/8) در دی به حد نصاب برداشت رسید. شاخص تکنولوژی در هر دو رقم تغییر معنی‌داری طی دفعات برداشت نداشت (01/0 p<) لیکن نارنگی شاهین شاخص تکنولوژی (متوسط 50 درصد) بالایی داشت. متوسط ضخامت پوست نارنگی‌های نوشین و شاهین به‌ترتیب 3 و 2 میلی‌متر بود و تغییر معنی‌داری (01/0 p<) طی زمان‌های مختلف برداشت نکرد. در رقم نوشین تعداد بذر در دامنه 19 تا 27 عدد و در رقم شاهین در دامنه 15 تا 35 عدد بود که هر دو در گروه پربذر قرار گرفتند. به‌طورکلی نارنگی نوشین و شاهین به‌ترتیب به‌عنوان ارقامی زودرس و میان‌رس دارای ویژگی‌های کیفی مناسب مصرف در بازار مرکبات ایران هستند.

اثر اسید 5- آمینولوولونیک بر تغییرات شاخص‌های تحمل به تنش کمبود آب و فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاهچه‌های فلفل شیرین (Capsicum annuum L.cv. Red Bell Pepper)

زهرا خزائی؛ محمد سیاری؛ مهدی صیدی

دوره 37، شماره 4 ، اسفند 1393، ، صفحه 79-92

چکیده

به منظور مطالعه اثر اسید 5- آمینولوولونیک بر برخی پاسخهای فیزیولوژیکی فلفل شیرین تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با تیمارهای تنش خشکی و اسید 5-آمینولوولونیک ... بیشتر به منظور مطالعه اثر اسید 5- آمینولوولونیک بر برخی پاسخهای فیزیولوژیکی فلفل شیرین تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با تیمارهای تنش خشکی و اسید 5-آمینولوولونیک در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. سطوح تنش کمبود آب شامل شرایط بدون تنش (آبیاری به مقدارظرفیت زراعی)، تنش ملایم (آبیاری30 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (آبیاری60 درصد ظرفیت زراعی) بودند و چهار غلظت اسید 5-آمینولوولونیک شامل 0 (به عنوان کنترل)، 25/0، 5/0 و 1 میلی مولار در مرحله سه الی چهاربرگی، روی گیاه محلول پاشی شدند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت اسید 5- آمینولولوونیک فعالیت آنزیم کاتالاز، محتوای پرولین، محتوای آب نسبی، وزن تر و خشک، تعداد گل، تعداد میوه افزایش و نشت یونی کاهش یافت. کمترین میزان نشت یونی و بیشترین میزان پرولین، محتوای آب نسبی، تعداد میوه و وزن تر شاخساره در غلظت یک میلی مولار و بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز، وزن خشک و تعداد گل در غلظت 5/0 میلی مولار اسید 5- آمینولوولونیک مشاهده شد. تنش کمبود آب موجب کاهش محتوای آب نسبی، وزن تر و خشک، تعداد گل و تعداد میوه شد اما باعث افزایش میزان نشت یونی، میزان پرولین و میزان فعالیت آنزیم کاتالاز گردید. اسید 5- آمینولوولونیک با افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و کاهش نشت یونی سبب کاهش آثار تنش بر رشد و عملکرد گیاه گردید. از نتایج این آزمایش چنین استنباط میشود که اسید 5- آمینولوولونیک از طریق تاثیر بر خصوصیات رویشی، بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی زمینه را برای تحمل بهتر تنش کمبود آب درگیاه فلفل فراهم میکند.

اثر عصاره آبی دود گیاهی بر برخی از صفات بالای زمینی و زیرزمینی گندم زمستانه

سید سعید موسوی؛ محمد رضا عبداللهی؛ حجت الله مظاهری لقب؛ بهزاد مهرشاد

دوره 37، شماره 1 ، خرداد 1393، ، صفحه 81-92

چکیده

اثر عصاره آبی دود حاصل از سوختن مواد گیاهی، بر روی برخی از صفات بالای زمین و زیر زمینی دو رقم گندم زمستانه (پیشگام و نوید) به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بررسی ... بیشتر اثر عصاره آبی دود حاصل از سوختن مواد گیاهی، بر روی برخی از صفات بالای زمین و زیر زمینی دو رقم گندم زمستانه (پیشگام و نوید) به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بررسی گردید. در این آزمایش اثر 3 غلظت عصارهآبی دود (0، 1:10 و 1:100) بر برخی از صفات شامل تعداد پنجه، طول ساقه، طول سنبله، طول ریشک، طول برگ پرچم، تعداد سنبلچه در سنبله، سطح برگ، وزن تر ساقه، وزن خشک ساقه، تعداد ریشههای بذری، طول ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، نسبت وزن خشک ریشه به وزن تر آن، نسبت وزن خشک ساقه به وزن تر آن، نسبت وزن خشک ریشه به وزن خشک ساقه و نسبت وزن تر ریشه به وزن تر ساقه در دو رقم گندم بررسی شد. نتایج تفاوت های معنیداری را بین سطوح مختلف عصاره دود برای بیشتر صفات نشان داد، به طوریکه غلظت 1:100 برای بیشتر صفات دارای برتری نسبی در مقایسه با شاهد بود. همچنین بین دو رقم پیشگام و نوید از نظر تعدادی از صفات تفاوت معنیداری وجود داشت و در کل رقم پیشگام دارای برتری نسبی بهتری در مقایسه با رقم نوید بود. اثر متقابل رقم در غلظت عصاره دود برای صفات طول ساقه، وزن خشک ساقه، نسبت وزن خشک ساقه به وزن تر ساقه و نسبت وزن تر ریشه به وزن تر ساقه معنیدار گردید که در این حالت از روش برشدهی جهت تجزیه نتایج استفاده شد. بطور کلی، بهترین غلظت عصاره آبی دود، غلظت 1:100 بود و ارقام مورد مطالعه در برخی از صفات، پاسخ متفاوتی به کاربرد عصاره دودی نشان دادند. از بین دو رقم مورد مطالعه، رقم پیشگام پاسخ بهتری به کاربرد عصاره دودی نشان داد.

تغییرات ویژگی‌های فیزیکی و زیست‌شیمیایی برخی ارقام گلابی غرب کشور در طول دوره انبارداری

محمود کوشش صبا؛ سمیرا مرادی

دوره 38، شماره 4 ، اسفند 1394، ، صفحه 81-92

https://doi.org/10.22055/ppd.2016.11844

چکیده

چکیده ژنوتیپ‌ها و ارقام زیادی از گلابی در غرب کشور وجود دارند که برخی از آن‌ها دارای خصوصیات تغذیه‌ای ارزشمندی می باشند. این پژوهش با هدف مطالعه تغییرات بیوفیزیکی و زیست‌شیمیایی میوه در فرایند رسیدگی ... بیشتر چکیده ژنوتیپ‌ها و ارقام زیادی از گلابی در غرب کشور وجود دارند که برخی از آن‌ها دارای خصوصیات تغذیه‌ای ارزشمندی می باشند. این پژوهش با هدف مطالعه تغییرات بیوفیزیکی و زیست‌شیمیایی میوه در فرایند رسیدگی و نگهداری پس از برداشت صورت گرفت. 7 رقم میوه گلابی غرب کشور به همراه شاه‌میوه برداشت و به مدت 90 روز در دمای 1 درجه سلسیوس نگهداری شد. در زمان برداشت، 30، 60 و 90 روز پس از برداشت، نمونه برداری از سردخانه صورت گرفته و برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه مانند کاهش وزن، سفتی، چگالی، ماده خشک، ویتامین ث، فنل کل، مواد جامد محلول، اسیدیته، شاخص رسیدگی و pH مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان مواد جامد محلول افزایش یافت و از 2/13 به 98/15 درصد رسید در حالی که اسیدیته قابل تیتراسیون کاهش یافت. میزان اسید اسکوربیک در ارقام مورد مطالعه متفاوت بود. بیشترین مقدار ویتامین ث در زمان برداشت مشاهده شد و با افزایش زمان نگهداری میزان آن به تدریج کاهش یافت. درصد کاهش وزن نیز روند صعودی نشان داد و از صفر درصد در زمان برداشت به 1/10 درصد بعد از 90 روز نگهداری در سردخانه رسید. همبستگی بین متغیرهای اسید آسکوربیک، چگالی و سفتی مشاهده شد به طوری که میوه‌هایی که چگالی بیش‌تری داشتند از استحکام بالایی برخوردار بودند و هم‌چنین میوه‌هایی که سفت‌تر بودند میزان اسید آسکوربیک بیش‌تری داشتند. همبستگی بین متغییرهای ماده خشک و کاهش وزن نیز نشان داد، با بالا رفتن کاهش وزن میزان ماده خشک نیز افزایش یافته است.

بررسی تأثیر کاربرد سطوح مختلف کود آلی و اوره بر تجمع نیترات و برخی صفات فیزیولوژیک اسفناج

لمیا وجودی مهربانی؛ رعنا ولیزاده کامران؛ زهرا سلطانی قرالر؛ زهرا ایمانی زراعتکار؛ زهرا معصوم پور

دوره 41، شماره 3 ، آذر 1397، ، صفحه 83-94

https://doi.org/10.22055/ppd.2018.21546.1462

چکیده

استفاده از روش‌هایی که موجب کاهش تجمع نیترات در سبزی‌های برگی شود و همچنین ارزش غذایی آن‌ها را حفظ نماید حائز اهمیت می‌باشد. به‌‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف (صفر، 10، 20 و 30 درصد حجمی) کودهای آلی (دامی، ... بیشتر استفاده از روش‌هایی که موجب کاهش تجمع نیترات در سبزی‌های برگی شود و همچنین ارزش غذایی آن‌ها را حفظ نماید حائز اهمیت می‌باشد. به‌‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف (صفر، 10، 20 و 30 درصد حجمی) کودهای آلی (دامی، ورمی‌کمپوست و مرغی) و کود اوره (102، 204 و 306 کیلوگرم در هکتار) بر تجمع نیترات و برخی خصوصیات رشدی و فیزیولوژیک اسفناج آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال 1395 اجرا شد. نتایج نشان داد بالاترین مقادیر نیترات در زمان‌های صبح و عصر در تیمار 306 کیلوگرم در هکتار کود اوره مشاهده شد. طول برگ تحت تأثیر تیمارهای 20 و 30 درصد کود مرغی قرار گرفت. بیشترین میزان قند محلول و وزن ‌تر و خشک ریشه در تیمارهای 10 و 20 درصد کود دامی مشاهده شد. تیمارهای 20 و 30 درصد کود ورمی‌کمپوست و کود دامی و تیمار 30 درصد کود مرغی موجب افزایش وزن تر و خشک برگ شد. تمامی سطوح کودهای ورمی‌کمپوست، دامی و مرغی موجب افزایش محتوای پتاسیم شد. بیشترین میزان آهن، روی و محتوای فنل کل نمونه‌ها در تمامی سطوح کود دامی و ورمی‌کمپوست ملاحظه گردید. با توجه به پاسخ مثبت گیاه اسفناج به کاربرد کودهای آلی به نظر می‌آید که کاربرد این کودها ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی و کاهش اثرات سوء زیست‌محیطی آن‌ها، روش مناسبی برای تولید سالم و پایدار سبزی‌ها باشد.

دوره 46 (1402)

دوره 45 (1401)

دوره 44 (1400)

دوره 43 (1399)

دوره 42 (1398)

دوره 41 (1397)

دوره 40 (1396)

دوره 39 (1395)

دوره 38 (1394)

دوره 37 (1393)

دوره 36 (1392)

دوره 35 (1391)

دوره 34 (1390)

دوره 33 (1389)

دوره 32 (1388)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده