آرام گورویی؛ امیر آینه بند؛ افراسیاب راهنما
چکیده
با توجه به منابع طبیعی محدود و اثرات سوء ناشی از عدم استفاده صحیح از منابع مختلف انرژی بر سلامت انسان و محیط زیست لزوم، بررسی الگوی مصرف انرژی در بخش کشاورزی امری ضروری به نظر میرسد. بر این اساس آزمایش ...
بیشتر
با توجه به منابع طبیعی محدود و اثرات سوء ناشی از عدم استفاده صحیح از منابع مختلف انرژی بر سلامت انسان و محیط زیست لزوم، بررسی الگوی مصرف انرژی در بخش کشاورزی امری ضروری به نظر میرسد. بر این اساس آزمایش در تابستان سال 1398 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. آزمایش به‌صورت طرح کرت های یکبار خردشده در قالب پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اصلی نوع سیستم کشاورزی در سه سطح شامل کشاورزی رایج (تمامی نهاده های مصرفی شامل کود، علف کش ها و آفت کش ها به صورت شیمیایی)، پایدار (نهاده های ورودی تلفیقی از شیمیایی و آلی) و زیستی (نهاده های مصرفی به صورت کاربرد کودهای آلی و بیولوژیک بودند و از هیچ گونه کود و سم شیمیایی در این سیستم کشاورزی استفاده نشد، مبارزه با علف های هرز به صورت مکانیکی انجام گرفت) و فاکتور فرعی شامل کاشت سه گیاه زراعی ماش، ذرت و کنجد بود. نتایج این آزمایش نشان داد که عملکرد دانه هر سه گیاه ماش، ذرت و کنجد در شرایط کشاورزی رایج بیشترین و در شرایط زیستی کمترین مقدار را دارا بود. کمترین (18/1) و بیشترین (69/3) کارآیی مصرف انرژی به ترتیب در تولید کنجد به روش رایج و تولید ذرت به روش زیستی به دست آمد. بیشترین (34396 مگاژول) و کمترین (8247 مگاژول) انرژی مصرفی نیز به ترتیب مربوط به تولید ذرت به روش رایج و تولید ماش به روش زیستی بود. به علاوه مشخص شد که تولید رایج ذرت به طور معنی داری بیشترین انرژی خروجی (09/94045 مگاژول) را داشت. درحالی که تولید ماش به روش زیستی کمترین (15279 مگاژول) انرژی خروجی را تولید کرد. ذرت رایج بیشترین (59649 مگاژول در هکتار) مقدار شاخص انرژی خالص را داشت، در حالیکه در کنجد بیشترین شاخص انرژی خالص (7032 مگاژول در هکتار) در روش زیستی حاصل شد. از سوی دیگر روند تغییرات به گونه ای بود که عملکرد ذرت زیستی در مقایسه با عملکرد ذرت رایج حدود 30 درصد کاهش یافت. اما میزان کاهش انرژی مصرفی ذرت در روش زیستی نسبت به رایج حدود 50 درصد بود.
