طیبه اسحاقی ثانی؛ محمد زارع مهرجردی؛ احمد شریفی
چکیده
چکیدهریزازدیادی انار از طریق کشت بافت بهعنوان یک راهکار برای تولید نهالهای یکنواخت و عاری از بیماری مطرح است. با این حال برخی عوامل از قبیل عدم ریشهزایی و قهوهای شدن میتواند ریزازدیادی این گیاه ...
بیشتر
چکیدهریزازدیادی انار از طریق کشت بافت بهعنوان یک راهکار برای تولید نهالهای یکنواخت و عاری از بیماری مطرح است. با این حال برخی عوامل از قبیل عدم ریشهزایی و قهوهای شدن میتواند ریزازدیادی این گیاه را با مشکل مواجه کند. لذا تأثیر عوامل مختلف بر روی ریزازدیادی انار رقم شیشه کپ فردوس در سال 1394 در آزمایشگاه جهاد دانشگاهی خراسان رضویمورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور در دو آزمایش جداگانه برای کنترل قهوهای شدن ریزنمونههای گره اثر محیطهای کشت DKW، MS و WPM و دو نوع کلاتکننده آهن شاملEDTA و EDDHAو برای حداکثر پرآوری شاخه مقادیر 1 و 2 میلیگرم بر لیتر BA در ترکیب با 2/0 میلیگرم بر لیتر از اکسینهای IBA، NAA و IAA مورد بررسی قرار گرفت. برای ریشهزایی شاخهها اثر اکسینهای IBA، NAA و IAA در محیط کشت WPM در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از ریشهزایی، گیاهچهها جهت سازگاری به بسترهای مختلف منتقل شدند. نتایج نشان داد که استفاده از محیط کشت WPM و کلاتکننده آهن EDDHA قهوهای شدن ریزنمونهها را نسبت به محیط کشت DKW به میزان 8/55 درصدکاهش داد. بهترین تیمار جهت شاخسارهزایی، محیط کشت WPM با تیمار هورمونی 2 میلیگرم بر لیتر BA و 2/0 میلیگرم بر لیترIAA بود. برای ریشهزایی، محیط کشت حاوی 1 میلیگرم بر لیتر IAA از نظر درصد ریشهزایی، تعداد و طول ریشه تولیدشده پاسخ بهتری نشان داد. درنهایت برای سازگاری گیاهچههای کشت بافتی انار ترکیب پیت ماس و پرلیت (2:1) مناسبتر بود.