مسعود فتاحی؛ عبدالرحمان محمد خانی؛ بهروز شیران؛ بهرام بانی نسب؛ رودابه راوش
چکیده
چکیدهتنشهای خشکی و شوری از مهمترین عوامل محدودکننده رشد و کارآیی گیاهان هستند. از اینرو پژوهشی جهت بررسی اثر تلقیح پایههای پسته با یک ایزوله از قارچ مایکوریزا آربسکولار بر ویژگیهای رشدی، ...
بیشتر
چکیدهتنشهای خشکی و شوری از مهمترین عوامل محدودکننده رشد و کارآیی گیاهان هستند. از اینرو پژوهشی جهت بررسی اثر تلقیح پایههای پسته با یک ایزوله از قارچ مایکوریزا آربسکولار بر ویژگیهای رشدی، کارآیی استفاده از فسفر و مقاومت به تنش پایهها در دانشگاه شهرکرد در سال 96-1395 اجرا گردید. دو آزمایش جداگانه بهصورت فاکتوریل با سه فاکتور بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اول در هردو آزمایش پایههای پسته در چهار سطح، شامل بادامیریز زرند، قزوینی، سرخس و هیبرید UCB1، فاکتور دوم در هردو آزمایش مایکوریزا در دو سطح شامل عدم تلقیح و تلقیح پایهها و فاکتور سوم در آزمایش اول تنش خشکی (آبیاری به میزان 100درصد ظرفیت گلدانی بهعنوان شاهد، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت گلدانی) و در آزمایش دوم تنش شوری (91/0 بهعنوان شاهد، 57/7، 12/16 و 63/24 دسیزیمنس برمتر) بود. دانهالهای پسته به مدت 60 روز تحت تنش قرار داشتند. مایکوریزا باعث افزایش وزن تر ریشه، ساقه و برگ در هردو تنش و نسبت سطح برگ و سطح مخصوص برگ در تنش شوری گردید. گیاهان تلقیحشده با مایکوریزا کارآیی استفاده از فسفر کمتر و تحمل بیشتری در برابر تنشهای خشکی و شوری داشتند. شاخصهای رویشی و کارآیی استفاده از فسفر ریشه، برگ و کل گیاه در اثر هر دو تنش خشکی و شوری کاهش یافت. واکنش چهار پایه استفاده شده در این آزمایش به مایکوریزا و تنشهای خشکی و شوری متفاوت بود. نتایج این تحقیق نشان داد پایههای سرخس و UCB1 بهترتیب از نظر تحمل به تنش خشکی و شوری بهتر از دو پایه دیگر بودند.
