داوود دوانی؛ مجید نبی پور؛ حبیب الله روشنفکر دزفولی
چکیده
جهتبررسیاثر مصرفسیتوکینین (صفر، 75 و 100 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین) و اکسین (صفر، 15 و 20 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید) برعملکردواجزاء عملکردذرت دانه‌ای (.Zea mays L) در شرایط شور آزمایشی در سال 1393 درمرکز ...
بیشتر
جهتبررسیاثر مصرفسیتوکینین (صفر، 75 و 100 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین) و اکسین (صفر، 15 و 20 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید) برعملکردواجزاء عملکردذرت دانه‌ای (.Zea mays L) در شرایط شور آزمایشی در سال 1393 درمرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر به‌صورت فاکتوریلدر قالب طرحبلوک‌هایکاملتصادفیبا سهتکراراجراگردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین میزان عملکرد دانه با مصرف سیتوکینین و اکسین به‌ترتیب با غلظت 100 و 20 میلی‌گرم در لیتر به‌دست آمد. الگوی کاشت به‌صورت کف فارو بود. صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال و عملکرد بیولوژیک با محلول‌پاشی سیتوکینین تا 100 میلی‌گرم در لیتر افزایش یافتند. در تیمار بدون مصرف اکسین بیشترین تعداد دانه در ردیف بلال با محلول‌پاشی سیتوکینین با غلظت 75 میلی‌گرم در لیتر به‌دست آمد در حالی‌که در شرایط مصرف اکسین با غلظت 15 و 20 میلی‌گرم در لیتر بیشترین تعداد دانه در ردیف بلال به تیمار 100 میلی‌گرم در لیتر سیتوکینین اختصاص داشت. در هر سه سطح سیتوکینین مصرف غلظت‌های مختلف اکسین وزن هزار دانه را افزایش داد. بیشترین میزان شاخص برداشت برابر با 30 با مصرف 20 میلی‌گرم در لیتر اکسین به‌دست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف سیتوکینین با غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر و مصرف اکسین با غلظت 20 میلی‌گرم در لیتر اثرات شوری بر گیاهکاهش یافته و عملکرد دانه افزایش یافت.
