شادی محمدی نژاد؛ منصور غلامی؛ محمود اثنی عشری
دوره 37، شماره 3 ، آذر 1393، ، صفحه 83-92
چکیده
در این پژوهش اثر دو نوع محیط کشت DKW (Driverand Kuniyuki Walnut Medium) و WPM(Woody Plant Medium) و سه غلظت صفر، 5/0 و 1 میکرو مولار از هورمون بنزیل آدنین(BA) بر میزان استقرار ریز نمونههای قلمه تکگره از گردوی ژنوتیپ منتخب 305 بصورت ...
بیشتر
در این پژوهش اثر دو نوع محیط کشت DKW (Driverand Kuniyuki Walnut Medium) و WPM(Woody Plant Medium) و سه غلظت صفر، 5/0 و 1 میکرو مولار از هورمون بنزیل آدنین(BA) بر میزان استقرار ریز نمونههای قلمه تکگره از گردوی ژنوتیپ منتخب 305 بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. همچنین اثر دو نوع هورمون سیتوکینینی بنزیلآدنین و کینتین(Kn) در سه غلظت4/4، 6/6 و 8/8 میکرو مولار همراه با دو غلظت از هورمون ایندول بوتیریک اسیدIBA)) 05/0 و 1/0میکرو مولار بر پرآوری ریز نمونههای استقرار یافته در محیط انتخاب شده از آزمایش مرحلهی قبل، بصورت طرح کاملاً تصادفی نا متعادل مورد بررسی قرار گرفت. تمامی دادهها با نرم افزار SAS و مقایسه میانگین آنها با آزمون چند دامنهای دانکن تجزیه و تحلیل شدند. هدف از آزمایش استقرار، تعیین مؤثرترین محیط کشت و بهترین ریز نمونهها برای انتقال به مرحله بعدی بود. مقایسه میانگین دادههای حاصل از این آزمایش نشان داد از نظر شاخص تعداد گره و برگ، محیط کشت DKW مؤثر تر از WPM بوده است. بین دو غلظت 5/0 و 1 میکرو مولار بنزیلآدنین نیز در هیچیک از شاخصهای اندازه گیری شده تفاوت معنی داری مشاهده نشد، اما اختلاف آنها نسبت به تیمار شاهد معنی دار بود. با تعیین مؤثرترین محیط کشت در مرحلهی استقرار، از آن برای مرحله بعدی استفاده شد. نتایج مقایسه میانگین دادهها در مرحله پرآوری نشان داد که بنزیلآدنین در غلظت 8/8 میکرو مولار دارای بیشترین شاخصهای رشد بود و با غلظت 4/4 میکرو مولار اختلاف معنی داری داشت. نتایج کلی این آزمایش نشان میدهد که بنزیلآدنین مؤثرتر از کینتین عمل نموده است و در تمامی تیمارها با افزایش غلظت سیتوکینینها صفات مورد بررسی افزایش یافت.