تولیدات گیاهی - فهرست مقالات

بهبود خصوصیات رشدی، عملکردی و کیفی گوجه فرنگی گلخانه ای با استفاده از آب استخر پرورش ماهی تراکم بالا

امین باجی؛ ادریس شعبانی؛ ناصر عالم زاده انصاری؛ محمد الباجی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 خرداد 1402

https://doi.org/10.22055/ppd.2023.43551.2098

چکیده

یکی از مشکلات کشور ما کمبود آب شیرین جهت پرورش گیاهان به‌خصوص سبزی‌ها می‌باشد. هم‌اکنون تعداد نسبتاً زیادی استخر پرورش ماهی در کشور وجود دارد که آب‌های آن پس از چند روز استفاده در استخر از زهکش‌ها ... بیشتر یکی از مشکلات کشور ما کمبود آب شیرین جهت پرورش گیاهان به‌خصوص سبزی‌ها می‌باشد. هم‌اکنون تعداد نسبتاً زیادی استخر پرورش ماهی در کشور وجود دارد که آب‌های آن پس از چند روز استفاده در استخر از زهکش‌ها رها می‌شوند. استفاده مجدد از پساب ماهی در کشاورزی یکی از ابعاد مهم برنامه ریزی منابع آب می‎‌باشد. بازیافت آب زهکشی از مزارع آبزی پروری یکی از ضرورت‌ها است زیرا سرشار از موادی است که استفاده از آن در کشاورزی می‌تواند مفید واقع گردد. این ترکیبات حاصل‌خیزی خاک را افزایش داده و تولید محصول را بهبود می‌بخشد و علاوه بر آن با مصرف کمتر کود سبب کاهش هزینه‌های تولید خواهد شد. کمبود آب و رشد سریع جمعیت سبب گردید تا امکان استفاده از آب‌های غیرمتعارف بررسی گردد. بدین منظور آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی اجرا گردید. این پژوهش در فصل پاییز و زمستان سال 1400 در دانشگاه شهید چمران اهواز انجام پذیرفت. تیمار‌ها شامل محلول رش، آب استخر ماهی و آب استخر ماهی اصلاح‌شده و سه لاین امیدبخش گوجه فرنگی با نام‌های V4، AZ4 و AZ5 بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که رقم V4 و AZ4 دارای بیش‌ترین وزن‌تر ساقه و برگ در مقایسه با رقم AZ5 بود. همچنین نتایج نشان داد که محلول رش و آب استخر اصلاح‌شده دارای بیش‌ترین وزن خشک ‌ریشه (به ترتیب 58 و 56 گرم) در مقایسه با تیمار آب استخر ماهی (47 گرم) بود. یافته‌های این پژوهش نشان داد که استفاده از محلول‌غذایی رش و آب استخر اصلاح شده در قیاس با تیمار آب استخر ماهی به ترتیب سبب افزایش 88/23% و 69/18% تعداد برگ گیاهان گوجه‌فرنگی گردید. بیش‌ترین مقدار کلروفیل کل در محلول رش و آب استخر اصلاح‌شده به ترتیب با غلظت‌های 3/2 و 2/2 میلی‌گرم بر گرم مشاهده گردید. بالاترین میزان عملکرد کل در رقم V4 و در تیمارهای محلول‌غذایی رش و آب استخر اصلاح شده مشاهده گردید. نتایج نشان داد که آب استخر اصلاح‌شده دارای بیش‌ترین هدایت الکتریکی عصاره گوجه‌فرنگی بود (dS/m 9/1). همچنین نتایج اثرمتقابل رقم و محلول‌غذایی نشان داد که بیش‌ترین سفتی میوه در محلول رش و در رقم‌های V4 و AZ4 مشاهد شد که اختلاف معنی‌داری با تیمار آب استخر اصلاح‌شده نداشت. به نظر می‌رسد با توجه به نتایج فوق امکان استفاده از آب استخر با تراکم بالای ماهی در پرورش گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای وجود دارد. از بین رقم‌های مورد آزمایش نیز می‌توان لاین امیدبخش V4 را جهت کشت در گلخانه برای استفاده از آب استخر ماهی اصلاح‌شده توصیه نمود.

مشاهده مقاله

بررسی امکان پیش‌بینی زود‌هنگام ناسازگاری پیوند گیلاس با استفاده از روش درون‌شیشه‌ای

آرزو جلالی؛ ابراهیم گنجی مقدم؛ علی مرجانی

دوره 45، شماره 2 ، شهریور 1401، ، صفحه 287-298

https://doi.org/10.22055/ppd.2022.37508.1982

چکیده

تعیین ناسازگاری پیوند ممکن است مدت‌ها به طول انجامد اما با استفاده از روش‌های درون شیشه‌ای در مدت زمان کوتاه می‌توان به این مهم دست یافت. این مطالعه سال 1399-1398 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع ... بیشتر تعیین ناسازگاری پیوند ممکن است مدت‌ها به طول انجامد اما با استفاده از روش‌های درون شیشه‌ای در مدت زمان کوتاه می‌توان به این مهم دست یافت. این مطالعه سال 1399-1398 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی با هدف بررسی امکان پیش‌بینی ناسازگاری پیوندگیلاس و مقایسه میزان فنل کل و پراکسیداز در پیوندهای سازگار و ناسازگار در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول پیوندک در چهار سطح "بینگ"، "تکدانه"، "سیاه مشهد" و "عدلی"، فاکتور دوم پایه در چهار سطح گیزلا- 5، گیزلا- 6 (شاهد سازگار)، محلب- 168 و جی‌اف- 305 (شاهد ناسازگار) بود. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد گیرایی پیوند، به ترتیب در رقم بینگ روی پایه گیزلا-6 با میانگین 21/64 درصد و بینگ روی پایه جی‌اف- 305 با میانگین 1/1 درصد بود. بیشترین تعداد برگ و رشد طولی پیوندک در پیوند بینگ روی گیزلا-6 بود. بیشترین تعداد و طول ریشه، به‌ترتیب در پیوند تکدانه روی گیزلا- 6 و بینگ روی گیزلا- 6 مشاهده شد. بیشترین فنل کل در پیوند، تکدانه روی جی‌اف- 305 و کمترین فنل کل در پیوند، تکدانه روی گیزلا- 5 بود. بیشترین و کمترین میزان فعالیت پراکسیداز به ترتیب در محل پیوند بینگ روی جی‌اف- 305 و سیاه مشهد و بینگ روی گیزلا- 6 مشاهده شد. به‌طور‌کلی میزان فنل کل و پراکسیداز در محل پیوند، ارقام گیلاس روی پایه ناسازگار جی‌اف- 305 نسبت به پایه سازگار گیزلا-6 بیشتر بود. بنابراین به نظر می‌رسد می‌توان از سنجش ترکیبات فنلی و پراکسیداز برای انجام پیش غربالگری پیوندهای ناسازگار استفاده نمود.

برآورد خلأ عملکرد برنج با استفاده از روش تحلیل مقایسه کارکرد (CPA) در آمل و رشت

ابراهیم حبیبی؛ یوسف نیک نژاد؛ هرمز فلاح؛ سلمان دستان؛ داود براری تاری

دوره 42، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 551-562

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.26083.1607

چکیده

چکیدهمستندسازیفرآیندتولیددرکشاورزیشاملتهیه کلیهاطلاعاتوفعالیت‌هاییاستکهسیرتولید یکمحصول از مرحلهتهیهبستربذرتابرداشترانشانمی‌دهد. لذا، هدف از این پژوهش، برآورد خلأ عملکرد ارقام محلی برنج به ... بیشتر چکیدهمستندسازیفرآیندتولیددرکشاورزیشاملتهیه کلیهاطلاعاتوفعالیت‌هاییاستکهسیرتولید یکمحصول از مرحلهتهیهبستربذرتابرداشترانشانمی‌دهد. لذا، هدف از این پژوهش، برآورد خلأ عملکرد ارقام محلی برنج به روش تحلیل مقایسه کارکرد (CPA) بود. دراینپژوهشتمامیعملیات‌هایمدیریتیانجام‌شدهازمرحلهتهیهبستربذرتابرداشت برای ارقام محلی برنجازطریق مطالعاتمیدانی در منطقه آمل واقع در استان مازندران و منطقه رشت در استان گیلان طی سال‌های 1395 و 1396 ثبتشد. برای تعیین مدل عملکرد (تولید)، رابطه بین تمامی متغیرها و عملکرد شلتوک از طریق رگرسیون گام‌به‌گام بررسی شد. خلأ عملکرد نیز از تفاضل پتانسیل عملکرد و عملکرد واقعی به‌دست آمد. نتایج نشان داد از حدود 155 متغیر مورد بررسی، مدل نهایی در منطقه آمل و رشت به‌ترتیب با هفت و شش متغیر مستقل انتخاب شد. متوسط عملکرد واقعی ثبت‌شده در دو منطقه آمل و رشت به‌ترتیب برابر 4821 و 4467 کیلوگرم در هکتار بود. در معادله تولید منطقه آمل، متوسط و حداکثر عملکرد به‌ترتیب 4798 و 6505 کیلوگرم در هکتار تخمین زده شد که کل خلأ عملکرد برابر 1707 کیلوگرم در هکتار بود. در معادله تولید منطقه رشت، متوسط و حداکثر عملکرد به‌ترتیب 4443 و 6377 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد که کل خلأ عملکرد برآورد شده برابر 1934 کیلوگرم در هکتار بود. در منطقه آمل، میزان افزایش عملکرد مربوط به متغیرهای تاریخ نشاکاری، تعداد دفعات مصرف سرک و نیتروژن بعد از گلدهی به‌ترتیب برابر 364، 292 و 416 کیلوگرم در هکتار سهمی معادل 21، 17 و 24 درصد از کل خلأ عملکرد را شامل شدند. همچنین، متغیرهای تناوب زراعی، ضدعفونی بذر و برداشت با کمباین از نظر خلأ عملکرد در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. در منطقه رشت، میزان افزایش عملکرد مربوط به متغیرهای مصرف پتاسیم، نیتروژن قبل از نشا و نیتروژن بعد از گلدهی به‌ترتیب با 644، 325 و 730 کیلوگرم در هکتار خلأ عملکرد سهمی معادل 33، 17 و 38 درصد از کل را نشان دادند. بنابراین، بر اساس برازش رابطه بین عملکرد مشاهده‌شده و عملکرد پیش‌بینی‌شده می‌توان بیان کرد که دقت مدل (معادله تولید) مناسب بوده و می‌تواند برای برآورد میزان خلأ عملکرد و تعیین سهم هر یک از متغیرهای محدود‌ کننده عملکرد به‌کار گرفته شود.

ارزیابی اثر نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ‌های کنجد (Sesamum indicum L.) تحت رقابت علف‌های‌هرز

ثریا حقانیان؛ علیرضا یدوی؛ حمید رضا بلوچی؛ علی مرادی؛ یعقوب بهزادی

دوره 42، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 195-210

https://doi.org/10.22055/ppd.2019.22805.1497

چکیده

چکیدهاین آزمایش به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان 1392 در شهرستان امیدیه انجام شد. فاکتور اصلی سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی شامل ... بیشتر چکیدهاین آزمایش به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان 1392 در شهرستان امیدیه انجام شد. فاکتور اصلی سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی شامل برهمکنش ژنوتیپ کنجد (بهبهان، یلووایت،tn -238 و tn-240) و علف‌ هرز (با دو سطح عاری وآلوده به علف‌ هرز) بود. نتایج نشان داد که تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن، رقابت علف‌های هرز و ارقام کنجد بـر عملکـرد و اجـزای عملکرد معنی‌داری گردید. برهم‌کنش نیتروژن و رقم بر شاخص سطح برگ، تعداد کپسول در بوته، وزن هزاردانه و شاخص برداشت معنی‌دار شد. با افزایش نیتروژن مصرفی شاخص سطح برگ کنجد افزایش یافت ولی رقابت علف‌های هرز سبب کاهش 23 درصدی تعداد کپسول در بوته کنجد شد و وزن هزار دانه به میزان 5/7 درصد شد. بیشترین عملکرد دانه (06/158 گرم در مترمربع) از تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن و از رقم محلی بهبهان (38/ 151 گرم در مترمربع) حاصل شد. در مجموع کاربرد تیمار نیتروژن افزایش 31 درصدی عملکرد بیولوژیک را نسبت به تیمار شاهد سبب شد. رقابت علف‌های هرز به‌ترتیب کاهش 43 و24 درصدی عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد را باعث شد. نتایج به‌دست آمده از این تحقیق نشان داد که کشت رقم محلـی بهبهان با کاربرد تیمار 100 کیلوگرم نیتـروژن در شـرایط منطقه‌ای امیدیه، سبب افزایش عملکرد دانه خواهد شد.

اثر محدودیت آبیاری و روش کشت بر برخی خصوصیات کمی وکیفی ارقام سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

راضیه تفنگ ساز پور؛ حبیب اله روشنفکر؛ موسی مسکرباشی؛ سعید برومند نسب

دوره 38، شماره 2 ، شهریور 1394، ، صفحه 1-12

https://doi.org/10.22055/ppd.2015.11249

چکیده

به منظور بررسی اثر محدودیت آبیاری بر برخی خصوصیات کمی وکیفی ارقام سیب زمینی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی گروه زراعت و اصلاح نباتات ... بیشتر به منظور بررسی اثر محدودیت آبیاری بر برخی خصوصیات کمی وکیفی ارقام سیب زمینی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی91 - ۱۳۹۰اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: روش کشت در دو سطح جوی پشته ای و کرتی به عنوان فاکتور اصلی؛ روش آبیاری در دو سطح آبیاری تمام جویچه ها و آبیاری یک در میان جویچه ها به عنوان فاکتور فرعی و چهار رقم راموس، سانته، کوزیما و اگریا در کرت های فرعی فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نقشه طرح، پس از استقرار کامل گیاهان در شیوه کرتی جهت اعمال تیمارهای آبیاری، کرتها تبدیل به جوی و پشته شدند. نتایج نشان داد که دو روش کشت از نظر صفات عملکرد غده، کارایی مصرف آب و میزان نشاسته غده با هم اختلاف معنیدار داشتند. روش جوی و پشته ای نسبت به کشت کرتی با عملکرد غده 24/1435گرم در مترمربع و کارایی مصرف آب بالاتر(67/7کیلوگرم بر مترمکعب) برتری داشت. بیشترین عملکرد غده مربوط به رقم اگریا با مقدار تولید 6/1519 گرم در متر مربع و کمترین مقدار عملکرد نیز 5/821 گرم در مترمربع به رقم راموس تعلق داشت. میان روش های آبیاری، روش آبیاری تمام جویچه ها با عملکرد غده 64/1228 گرم در مترمربع بر روش آبیاری یک در میان با عملکرد غده 89/1129 گرم در مترمربع برتری داشت ولی اختلاف آنها معنی دار نبود. اما روش آبیاری یک در میان جویچهها با کارایی مصرف آب 40/8 کیلوگرم بر مترمکعب بهطور معنیدار بر روش آبیاری تمام جویچهها برتری داشت.استفاده از شیوه آبیاری یک در میان جویچهها نیز با داشتن کارایی مصرف آب بالاتر و نداشتن تاثیر معنیدار در کاهش عملکرد غده می تواند قابل توصیه باشد. بنابراین طبق نتایج به دست آمده، استفاده از رقم های اگریا و سانته در کشت جوی و پشتهای توأم با آبیاری یک در میان برای دستیابی به عملکرد و خصوصیات کیفی مناسب به همراه کارایی مصرف آب بالا در شرایط آب و هوایی اهواز مناسب به نظر می رسند.

واکنش ژنوتیپ‏های سویا نسبت به مصرف باکتری و مقادیر مختلف نیتروژن در شرایط شمال خوزستان

سید احمد کلانتر احمدی؛ جهانفر دانشیان؛ سید عطااله سیادت

دوره 37، شماره 2 ، شهریور 1393، ، صفحه 1-13

چکیده

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و مصرف باکتری بر عملکرد ژنوتیپ‏های سویا آزمایشی در سال زراعی 1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‏آباد به مورد اجرا گذاشته شد. آزمایش بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در ... بیشتر به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و مصرف باکتری بر عملکرد ژنوتیپ‏های سویا آزمایشی در سال زراعی 1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‏آباد به مورد اجرا گذاشته شد. آزمایش بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی شامل 2 سطح باکتری (کاربرد و عدم کاربرد باکتری)، عامل فرعی شامل 4 سطح نیتروژن (صفر، 40، 80 و 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و عامل فرعی فرعی نیز شامل سه ژنوتیپ (504، L14 و DPX) بود. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف باکتری تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه و تعداد گره در بوته نداشت. این نتیجه نشان دهنده عدم فعالیت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در شرایط اقلیمی شمال خوزستان می باشد. اثر متقابل نیتروژن و ژنوتیپ نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (33/4308 کیلوگرم در هکتار) به DPX و تیمار 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و کمترین عملکرد دانه (1890 کیلوگرم در هکتار) به ژنوتیپ 504 و عدم مصرف نیتروژن اختصاص یافت. با توجه به واکنش متفاوت ژنوتیپ‏های مورد آزمایش نسبت به سطوح مختلف نیتروژن و با توجه به حساس بودن ژنوتیپ رشد نامحدود 504 نسبت به ورس، میزان 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای ژنوتیپ 504 و L14 و مقدار 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای ژنوتیپ رشد محدود DPX مناسب می‏باشد.

تاثیر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج در منطقه اهواز

امین لطفی جلال آبادی؛ سید عطاء اله سیادت؛ قدرت اله فتحی؛ علیرضا ابدالی مشهدی؛ عبدالعلی گیلانی

دوره 36، شماره 3 ، آذر 1392، ، صفحه 77-92

چکیده

به منظور بررسی اثر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین طی سال زراعی 85-1384 به صورت کرت های خرد شده در قالب ... بیشتر به منظور بررسی اثر ارتفاع آب کرت بر دمای آب و برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و زراعی ارقام برنج، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین طی سال زراعی 85-1384 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. ارتفاع آب در چهار سطح (15،10،5سانتی‌متر و شاهد: همراه با جریان آب) به عنوان فاکتور اصلی و سه رقم برنج (چمپا، عنبوری قرمز و دانیال) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان دادند که با افزایش ارتفاع آب کرت عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه و ارتفاع گیاه دارای یک روند افزایشی بودند ولی در ارتفاع 15 سانتی‌متر یک کاهش نسبی در عملکرد دانه مشاهده گردید، همچنین با افزایش ارتفاع آب کرت شاخص برداشت، تعداد پنجه، کارآیی مصرف آب و درجه حرارت آب کرت دارای یک روند کاهشی بود، ولی ارتفاع آب کرت بر روی وزن هزار دانه اثر معنی‌داری نداشت. در بین ارقام مورد بررسی رقم دانیال دارای بالاترین و رقم چمپا دارای کمترین میزان عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه و تعداد پنجه در هر کپه و کارآیی مصرف آب بود. بر اساس نتایج این پژوهش در ارقام مورد بررسی درصورت ثابت نگه داشتن ارتفاع آب در کرت برای کاهش آب مصرفی و افزایش کارآیی مصرف آب و تولید عملکرد مناسب، ارتفاع 10 سانتی‌متر آب کرت، در منطقه اهواز می‌تواند توصیه شود.

اثر سیستم‌های کودی شیمیایی، آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم نان و دوروم در منطقه اهواز

امین لطفی جلال آبادی؛ سید عطاء اله سیادت؛ عبدالمهدی بخشنده؛ قدرت اله فتحی؛ خلیل عالمی سعید

دوره 36، شماره 1 ، خرداد 1392، ، صفحه 103-116

چکیده

به منظور بررسی اثر سیستم‌های کودی شیمیایی، آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم، آزمایشی طی سال زراعی 88- 87 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به صورت کرت‌های ... بیشتر به منظور بررسی اثر سیستم‌های کودی شیمیایی، آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم، آزمایشی طی سال زراعی 88- 87 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به صورت کرت‌های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. سیستم کودی شامل: 1- سیستم کود شیمیایی کم نهاده 2- سیستم کود شیمیایی پرنهاده یا معمول 3- سیستم کود مرغی 4- سیستم کود مرغی + کودهای بیولوژیک (تلفیقی)، به عنوان فاکتور اصلی و شش رقم گندم (ویریناک، چمران، استار،79-15D، کرخه و50SP) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان دادند که کاربرد سیستم دامی تلفیقی میزان عملکرد دانه را با 5/7042 کیلوگرم در هکتار به طور معنی‌داری افزایش داد به نحوی که با سیستم کود شیمیایی پرنهاده با عملکرد دانه 9/6530 کیلوگرم در هکتار در یک سطح آماری قرار داشتند. همچنین سیستم‌های کود دامی و تلفیقی بالاترین شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در مترمربع و میزان کلروفیل برگ را دارا بودند، اما بالاترین میزان عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله و بیشترین میزان درصد پروتئین دانه (63/12 درصد) مربوط به سیستم پرنهاده شیمیایی بود. درکلیه سیستم‌های کودی بالاترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله و میزان کلروفیل در ارقام دیررس نان (استار) و دوروم (SP50) به‌دست آمد. به‌طور کلی عملکرد و اجزاء عملکرد گندم با استفاده صحیح از کودهای بیولوژیک و دامی و همچنین تلفیق آنها افزایش می‌یابد و این افزایش عملکرد می‌تواند به اندازه‌ی افزایش عملکرد ناشی از کاربرد کودهای شیمیایی باشد. به علاوه کاربرد کمتر کودهای شیمیایی باعث سلامت محیط زیست می‌گردد. بنابراین استفاده تلفیقی از کودهای دامی و کودهای بیولوژیک جهت تولید عملکرد مناسب و بهبود شرایط محیط زیست پیشنهاد می‌گردد.

بررسی سازگاری و خصوصیات رویشی و زایشی برخی از ارقام زیتون در شرایط آب و هوایی سرپل ذهاب

عیسی ارجی؛ علی اصغر زینانلو؛ ابوالمحسن حاجی امیری؛ مرزبان نجفی

دوره 35، شماره 4 ، اسفند 1391، ، صفحه 17-27

چکیده

به منظور بررسی سازگاری برخی از ارقام تجارتی زیتون آزمایشی با 14 رقم زیتون در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در کلکسیون ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو از سال 1383 تا 1387 روی درختانی که در سال 1379 کاشته شده ... بیشتر به منظور بررسی سازگاری برخی از ارقام تجارتی زیتون آزمایشی با 14 رقم زیتون در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در کلکسیون ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو از سال 1383 تا 1387 روی درختانی که در سال 1379 کاشته شده بودند به اجرا درآمد. در این راستا صفات مختلفی از قبیل صفات رویشی و زایشی در درختان ارقام مورد مطالعه اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد، ارقام مختلف تفاوت معنیداری از لحاظ رشد رویشی از قبیل ارتفاع، رشد عرضی و سطح مقطع تنه داشتند بهطوریکه ارقاممیشن، روغنیو سویلانا دارای رشد بیشتر و ارقام آمفی سیس، آربکین و ابوسطل نسبت به بقیه رشد کمتری داشتند. اندازهگیری صفات زایشی تفاوت معنیدار را در بین ارقام نشان داد. وزن میوه در ارقام آمیگدالولیا، کنسروالیا و ابوسطل بیشتر از بقیه ارقام بود، بهطوریکه به ترتیب 5/6 ، 6 و 9/5 گرم متوسط وزن میوه در آنها بود. ارقام کرونائیکی و آربکین وزن میوه کمتری در مقایسه با دیگر ارقام داشتند. درصد گوشت میوه در ارقام کنسروالیا و آمیگدالولیابیشتر از بقیه ارقام بود.نسبت گوشت به هسته ارقام کنسروالیا، مانزانیلا و سویلانا در مقایسه با ارقام دیگر بالاتر بود. ارقام آمیگدالولیا، روغنی، آمفی سیس و زرد به ترتیب با 34/21، 35/18، 69/16 و 91/15 درصد روغن در ماده تر بیشترین درصد روغن را داشتند. میزان عملکرد در ارقام کنسروالیا و سویلانا و پایداری تولید میوه آنها در مقایسه با دیگر ارقام بالاتر بود. لذا بهطورکلی ارقام کنسروالیا و سویلانا برای تولید میوه کنسروی برای منطقه مناسب هستند و از لحاظ تولید روغن رقم مناسبی مشخص نشد.

بررسی اثرات تاریخ کاشت بر خصوصیات کمی و کیفی برخی از ارقام سیب زمینی (.Solanum tuberosum L) در منطقه قصر شیرین

عیسی ارجی؛ سیده میری؛ وحید عبدوسی

دوره 35، شماره 4 ، اسفند 1391، ، صفحه 43-54

چکیده

به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد کمی و کیفی سیب زمینی آزمایشی در قصر شیرین در سال زراعی 1387-1386 انجام شد. این پژوهش در چهار تاریخ کاشت مختلف دهم دیماه، اول بهمن ماه، بیستم بهمن ماه و دهم اسفند ماه ... بیشتر به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد کمی و کیفی سیب زمینی آزمایشی در قصر شیرین در سال زراعی 1387-1386 انجام شد. این پژوهش در چهار تاریخ کاشت مختلف دهم دیماه، اول بهمن ماه، بیستم بهمن ماه و دهم اسفند ماه برروی سه رقم کنکورد، مورن و مارفونا با استفاده از آزمایش آماری اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار بلوک انجام شد که در آن ارقام به عنوان فاکتور اصلی و تاریخ کاشت به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بوته رشد کرده تحت تاثیر رقم و زمان کاشت معنیدار نشد. وزن غده رقم مورن دارای تفاوت معنی دار در مقایسه با دو رقم دیگر بود و وزن غده در تاریخ کاشت دهم اسفند در مقایسه با سایر تاریخ های کاشت کاهش معنی دار نشان داد. صفت عملکرد در بین ارقام و زمانهای کاشت در سطح 1% معنیدار بود بهطوریکه به ترتیب رقم مورن، مارفونا و کنکورد دارای عملکرد 49/15، 7/10 و 87/9 تن در هکتار بودند. زمان کاشت دوم با میانگین عملکرد 35/13 تن در هکتار و زمان کاشت چهارم با میانگین عملکرد 85/8 تن در هکتار به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان عملکرد بودند. درصد ماده خشک غده در رقم کنکورد بطور معنی دار بیشتر از دیگر ارقام بود و درصد ماده خشک غده تولیدی از کاشت اول تا کاشت چهارم کاهش معنی دار نشان داد. درصد چربی و نشاسته تحت تاثیر رقم و زمان کاشت دارای تفاوت معنیدار بود در حالیکه درصد فیبر تنها تحت تاثیر تاریخ کاشت معنیدار گردید. بطور کلی نتایج نشان داد رقم مورن برای منطقه قصر شیرین برتر از ارقام دیگر بود و زمان کاشت از دهم دی ماه تا بیستم بهمن مناسب منطقه است.

بررسی واکنش ارقام سویا نسبت به تغییرات تاریخ کاشت در شرایط شمال خوزستان

سید احمد کلانتر احمدی؛ جهانفر دانشیان؛ سید عطااله سیادت

دوره 35، شماره 1 ، خرداد 1391، ، صفحه 23-41

چکیده

به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت بر عملکرد ارقام سویا، آزمایشی به صورت استریپ پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا شد.عامل عمودی شامل تاریخ کاشت ... بیشتر به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت بر عملکرد ارقام سویا، آزمایشی به صورت استریپ پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا شد.عامل عمودی شامل تاریخ کاشت در 4 سطح (18/ خرداد، 1/ تیر، 15/ تیر و 29/ تیر ماه) و عامل افقی نیز شامل 12 رقم (sahar ، L14 ، 5ECNE ، Williams*TN4.94 ، DPX ، Safiabadi ، Williams ، LD8149 ، L17 ، 504 ، TN5.95*Hack و BP ) بود. نتایج آزمایش نشان داد که بین تاریخ کاشت های مختلف، ارقام و اثر متقابل آنها از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی داری وجود داشت. مقایسه میانگین های مربوط به تاریخ کاشت نشان داد که بیش ترین (38/3401 کیلوگرم در هکتار) و کم ترین (46/2438 کیلوگرم در هکتار) عملکرد دانه به ترتیب به تاریخ کاشت های چهارم (29 تیر) و دوم (18 خرداد) اختصاص یافت. دو تاریخ کاشت 18 خرداد و 1 تیر ماه در یک گروه آماری قرار گرفتند. مقایسه میانگین های مربوط به ارقام مورد آزمایش نیز نشان داد که چهار رقم صفی آبادی، DPX، L14 و 504 در یک گروه آماری قرار گرفتند و بیش ترین عملکرد دانه (66/3191کیلوگرم در هکتار) به لاین TN5.95*Hack اختصاص یافت و با ارقام L14 و 504 در یک گروه آماری قرار گرفت. کم ترین عملکرد دانه (22/2262 کیلوگرم در هکتار) به رقم Williams اختصاص داشته است. معنی دار بودن اثر متقابل تاریخ کاشت × رقم بیانگر واکنش متفاوت ارقام مورد آزمایش نسبت به تاریخ کاشت می باشد. مقایسه میانگین های مربوط به اثر متقابل تاریخ کاشت × رقم نشان داد که بیش ترین عملکرد دانه (22/4222 کیلوگرم در هکتار) به تاریخ کاشت آخر (29 تیر) و رقم Safiabadi و کم ترین عملکرد دانه (1800 کیلوگرم در هکتار) به تاریخ کاشت اول (18 خرداد) و رقم Williamsاختصاص داشته است. هر چند که تاریخ کاشت های اول و دوم در مقایسه با تاریخ کاشت چهارم از طول دوره رشد بیش تری برخوردار بودند، اما برخورد مراحل فنولوژیکی (گلدهی) با بیش ترین درجه حرارت در طول فصل رشد در تاریخ کاشت های اول و دوم در مقایسه با تاریخ کاشت چهارم را می توان در کاهش عملکرد دانه تاریخ کاشت های اول و دوم موثر دانست. افزایش طول دوره رشد در تاریخ کاشت اول منجر به افزایش عملکرد بیولوژیک گردید. با توجه به اینکه تاریخ کاشت 29 تیرماه در مقایسه با تاریخ کاشت اول از عملکرد دانه و شاخص برداشت بالاتری برخوردار بوده و همچنین به دلیل کم تر شدن طول دوره رشد آنها از تعداد دفعات آبیاری کاسته شده، بنابراین می توان تاریخ کاشت اواخر تیر ماه را در منطقه توصیه نمود.

اثر تاریخ کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و روغن ارقام گلرنگ بهاره به عنوان کشت دوم در منطقه یاسوج

مصطفی علی نقی زاده؛ محسن موحدی دهنوی؛ هوشنگ فرجی؛ اشکبوس دهداری؛ محمد عظیمی گندمانی

دوره 33، شماره 1 ، شهریور 1389، ، صفحه 1-14

چکیده

به منظور بررسی تأثیر تاریخ‌ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره به عنوان کشت دوم، آزمایشی در سال 1386 در مزرعه پژوهشی دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه یاسوج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح ... بیشتر به منظور بررسی تأثیر تاریخ‌ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره به عنوان کشت دوم، آزمایشی در سال 1386 در مزرعه پژوهشی دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه یاسوج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. عامل اول شامل تاریخ کاشت در چهار سطح (26 اردیبهشت، 11خرداد، 26خرداد و 11تیر) و عامل دوم شامل چهار رقم گلرنگ ‌)اراک2811، اصفهان 14، IL111وPI ( بودند. نتایج نشان داد که تاریخ ‌کاشت 26 خرداد و 26 اردیبهشت به ترتیب با میانگین 9/1372 کیلوگرم در هکتار و 5/1129 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین عملکرد دانه را تولید کردند. برهمکنش ژنوتیپ و تاریخ‌کاشت در اکثر صفات معنی‌دار گردید؛ به طوری که بیشترین و کمترین عملکرد دانه ( 9/ 1533و 9/809 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (2/374 و 7/184کیلوگرم در هکتار) و تعداد طبق بارور در بوته (4/ 38 و 3/18) به ترتیب مربوط به رقم اصفهان 14 در تاریخ‌کاشت 11 تیر و رقم IL111 در تاریخ‌کاشت 26 اردیبهشت بود. با توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد کشت رقم اصفهان 14 در تاریخ کاشت 11 تیر، به عنوان بهترین گزینه جهت کشت دوم در منطقه یاسوج مناسب می‌باشد؛ ولی با توجه به مصادف شدن زمان برداشت، رقم اصفهان 14 در تاریخ کاشت 11 تیر با زمان کاشت بعضی از کشت‌های پاییزه مثل کلزا، می‌توان تاریخ کاشت 26 خرداد را به عنوان گزینه دوم برای کلیه ارقام مورد استفاده در این آزمایش معرفی نمود.

دوره 46 (1402)

دوره 45 (1401)

دوره 44 (1400)

دوره 43 (1399)

دوره 42 (1398)

دوره 41 (1397)

دوره 40 (1396)

دوره 39 (1395)

دوره 38 (1394)

دوره 37 (1393)

دوره 36 (1392)

دوره 35 (1391)

دوره 34 (1390)

دوره 33 (1389)

دوره 32 (1388)

کلیدواژه‌ها = رقم

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده