فریبا مزرعه؛ امیر آینه بند؛ اسفندیار فاتح؛ آرام گورویی
چکیده
چکیدهبهمنظور بررسی اثر روش کاشت و استفاده از باکتریهای محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کنجد پژوهشی در تابستان سال زراعی 1395 در دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی بهصورت کرتهای ...
بیشتر
چکیدهبهمنظور بررسی اثر روش کاشت و استفاده از باکتریهای محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کنجد پژوهشی در تابستان سال زراعی 1395 در دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی بهصورت کرتهای یکبار خردشده در قالب پایه بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار بود. تیمار اصلی روشهای مختلف کاشت و تیمار فرعی شامل چهار ترکیب تلفیقی باکتریهای محرک رشد شامل کاملاَ شیمیایی (N- P- K)، تلفیقی 1: 50 درصدنیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به همراهکود بیولوژیکی سوپرنیتروپلاس، تلفیقی 2: 100 درصدنیتروژن+ 50 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی بههمراه کود بیولوژیکیپتا بارور2 و تلفیقی 3: 50 درصد نیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم به همراه کود بیولوژیکی بیوسولفور و هیومیکسین بود. نتایج نشان داد که در روشهای مختلف کاشت بیشترین (1441 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (1078) عملکرد دانه بهترتیب در روش کاشت یک ردیف روی پشته و روش کاشت کف جوی بودند. همچنین در مورد تیمارهای تلفیق کود بیشترین عملکرد دانه (1674 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار کاملاً شیمیایی و کمترین مقدار آن (1068 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار تلفیقی 1 (50 درصد نیتروژن + 100 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به همراهکود بیولوژیکی سوپرنیتروپلاس) بودند. همچنین بیشترین (24/52) و کمترین (2/33) درصد روغن بهترتیب مربوط به روش کاشت یک ردیف روی پشته با تیمار کودی کاملاً شیمیایی و نیز روش کاشت کف جوی و تیمار کودی تلفیقی 2 (100 درصدنیتروژن+ 50 درصد فسفر + 100 درصد پتاسیم شیمیایی به همراه کود بیولوژیکیپتا بارور2)، بودند. صفات کیفیت روغن و درصد اسیدهای چرب اولئیک و لینولئیک در مدیریت تلفیقی کود و برای تمامی روشهای کاشت نسبت به تیمار کودی کاملاً شیمیایی بیشتر بود. در مجموع نتایج آزمایش نشان داد، هر دو تیمار روش کاشت و مدیریت کود بر عملکرد کمی موثر میباشند درحالیکه عملکرد کیفی بیشتر تحت تأثیر مدیریت کود قرار گرفت.